Konferencja Historyczna
Video XIII Ogólnop. Konf. KSD
XIII Ogółnopolska Konf. KSD
W Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi odbyła się XIII już konferencja zorganizowana przez Łódzki Oddział Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy. Jej głównym zamiarem była próba rozpoznania problemu „Polski między mesjanizmem a pragmatyzmem”.
Paweł Lisicki, dziennikarz red. nacz. ”Do Rzeczy” w wykładzie „Czy wielkość i misja Polki opiera się na wierze?” podjął temat szans rozwojowych wywiedzionych z naszych dziejów, kultury i duchowości. Mówił o zagrożeniach takich jak apatia czy relatywizm moralny. Nie jest łatwo ustrzec się przed nimi w świecie, w którym obserwujemy zanik wartości moralnych. Mówi się, że wielkość państwa zależy od bogactwa, łączy się ją z konsumpcjonizmem. Dlaczego więc w krajach dobrze sytuowanych jest najwięcej próśb o eutanazję? Bo człowiek bez duchowości traci sens życia. Konsument nie chce żadnych zadań, ponieważ misja często kojarzy mu się z wyrzeczeniem, zadaniem, z którego będzie rozliczany, a on jest nastawiony na przyjemności. Połączenie wielkości i misji nie zawsze idzie w parze. Jezus w sensie świeckim poniósł klęskę, swoi go nie przyjęli i w końcu ukrzyżowali, ale zwyciężył duchowo. Takie zwycięstwo łączy się z cierpieniem i wyrzeczeniem. Wielkość Polski oparta na wierze nie musi pokazywać potęgi w sensie świeckim, bo wielkość duchowa nie jest wielkością świata. Jezus powiedział Faustynie, że „Polskę szczególnie umiłował”, jeśli będzie mu wierna- z niej wyjdzie iskra, która ma przygotować świat na Jego powtórne przyjcie, ale będzie to poprzedzone wielkim uciskiem. Zatem trzeba działać, nie można być obojętnych na zanik wartości.
Sebastian Karczewski, publicysta- właśnie obojętność i odrętwienie intelektualne pewnych środowisk obarczył odpowiedzialnością za stan umysłów naszego społeczeństwa. Sam jako dziennikarz śledczy brał udział w obronie duchownych niesłusznie oskarżanych i atakowanych np. za pedofilię. Chociaż sądowo oczyszczonych- nigdy nie zrehabilitowanych za fałszywe oskarżenia przez media. Dziennikarzy nie interesuje prawda, tylko atak na Kościół.
Ks. Roman Piwowarczyk, prezes łódzkiego KSD nakreślił obraz Kościoła na Zachodzie skupiając się na Kościele we Francji i Holandii. Obraz ten budzi grozę. Rodzi się pytanie jak można zgubić skarb, który przez dwa tysiąclecia kształtował cywilizację zachodnią? Ks. Roman podkreślił konieczność obrony i pielęgnowania tego, co nadal jest żywe w Kościele polskim- tradycji, modlitwy i Sakramentów świętych.
Czesław Ryszka oparł swoją wypowiedź na niedawno wydanej książce „Kto z Bogiem, kto z diabłem?”Sam tytuł mówi o dramatycznej sytuacji, w jakiej znalazła się Polska i świat zachodni miotany ideologiami, w których skrywa się ten sam co zawsze wróg Chrystusa i człowieka. Demokracja bez wartości staje się totalitaryzmem. Współczesne ideologie stają się totalitarne, walczą z rodziną, chcą ją zniszczyć. Nie można trwać w uśpieniu. Dlatego tak ważne są akcje jak „Polska pod krzyżem”, czy „Różaniec do granic”. Musimy pokazać, że nie zgadzamy się na to, co się przeciw nam szykuje.
Wincenty Łaszewski, mariolog zaproponował wniknięcie w polską maryjność, która łączy te dwa pozornie przeciwstawne nurty narodowej duchowości jakimi są mesjanizm i pragmatyzm. Stwierdził, że Polacy mają pobożność misyjną polegającą na poświęcaniu siebie .Nasz Kościół ma być Matką w czasie oczekiwanego powtórnego przyjścia Chrystusa. „Jesteśmy inni niż świat”- powiedział wykładowca-ponieważ pielęgnujemy trochę inna maryjność niż pozostałe narody, wynika ona z „pionowej (żywej, osobistej) relacji ja-Bóg.
Prelekcje zakończył wykład i prezentacja multimedialna Henry Nissena, Duńczyka, naukowca, który podzielił się swoimi doświadczeniami z wyprawy na górę Ararat, gdzie- wg wielu badaczy-można znaleźć pozostałości prawdziwej Arki Noego Arka Noego. Drewniana konstrukcja jest zatopiona w lodzie i rumowisku skalnym na wysokości 4tys. M. Zdjęcia zrobione wewnątrz robią ogromne wrażenie. Wkrótce telewizja polska ma wyemitować film, który będzie relacją z tej wyprawy.
Dopełnieniem cyklu prelekcji był recital grupy „Twierdza Pamięć” (Urszuli i Jarosława Paczyńskich oraz Tomasza Bieszczada).
Ich piosenki oscylują pomiędzy pieśniami uwielbienia a patriotycznymi „śpiewanymi felietonami.
To były- jak podkreślali uczestnicy konferencji- „krople optymizmu” w niewesołym świecie.
Trzeba jednak podkreślić, że cała konferencja była wezwaniem do aktywności społecznej i pielęgnowania wiary i osobistej pobożności. Organizatorzy zaproponowali temat konferencji jako pewną prowokację, ale w efekcie kolejnych wypowiedzi osiągnięto konsensus. Warto te dwa nurty-mesjanizm i pragmatyzm traktować łącznie. Dla człowieka wierzącego splatają się one i uzupełniają.
Bez Boga
WYWIAD Z CÓRKĄ B. GRAHAMA
Po katastrofie terrorystycznej w USA 11.09.01 córka Billy Grahama w wywiadzie TV na pytanie „Jak Bóg mógł pozwolić na coś takiego?” odpowiedziała: Jestem przekonana, że Bóg jest do głębi zasmucony z tego powodu, podobnie jak i my, ale od wielu już lat mówimy Bogu, żeby wyniósł się z naszych szkół, z naszych rządów oraz z naszego życia, a ponieważ jest dżentelmenem, jestem przekonana, że w milczeniu wycofał się.
Więcej ...
Bóg a nauka. Czy Bóg istnieje?
Znamy?... Jeżeli nawet tak, warto utrwalać ten niezwykły dialog w pamięci.
W pamięci coraz bardziej obciążanej ogromem zgiełku informacyjnego. Czy wyjaławianej?...
(kn) Poniższy tekst w niespotykany i zaskakujący sposób wyjaśnia definicję "Wiary". Warto przeczytać do końca.
Więcej ...
Ateistyczne zawroty głowy a wielcy, genialni o Bogu
Nawiązując do naszego poprzedniego listu i Twoich rozterek, oraz pojawiających się upalnie ateistycznych zawrotów głowy i wiedzy, mogę wskazać Ci nazwiska ludzi, którym autorytetu nawet tzw. materialista nie zaprzeczy. Oczywiście ten, który skończył jakąś tam szkołę i pamięta podstawy fizyki, chemii, matematyki. Oraz nie został dotknięty swoistą amnezją cywilizacyjną, czyniącą nieraz podobieństwa do … opętania …
Więcej ...
In vitro - NIE!
Pomnik Nienarodzonego Dziecka
Świadectwo: Zobaczmy! Posłuchajmy! Zapamiętajmy! Nie bądźmy bierni! Tak trzeba.
Czy można przeżyć aborcję?
Giannie Jessen się udało. Nie bez uszczerbku na zdrowiu, ale jest szczęśliwa, że żyje i może działać w obronie milionów dzieci, którym się nie udaje.
Przykazania i grzechy narodowe
"Kliknięcie" na obraz powiększy go.
Dekalog Polaka
Zofia Kossak-Szczucka
"...Jam jest Polska, Ojczyzna twoja, ziemia Ojców, z której wzrosłeś.
Wszystko, czymś jest, po Bogu mnie zawdzięczasz.
- Nie będziesz miał ukochania ziemskiego nade mnie.
- Nie będziesz wzywał imienia Polski dla własnej chwały, kariery albo nagrody.
- Pamiętaj, abyś Polsce oddał bez wahania majątek, szczęście osobiste i życie.
- Czcij Polskę, Ojczyznę twoją, jak matkę rodzoną.
- Z wrogami Polski walcz wytrwale do ostatniego tchu, do ostatniej kropli krwi w żyłach twoich.
- Walcz z własnym wygodnictwem i tchórzostwem. Pamiętaj, że tchórz nie może być Polakiem.
- Bądź bez litości dla zdrajców imienia polskiego.
- Zawsze i wszędzie śmiało stwierdzaj, że jesteś Polakiem.
- Nie dopuść, by wątpiono w Polskę.
- Nie pozwól, by ubliżano Polsce, poniżając Jej wielkość i Jej zasługi, Jej dorobek i Majestat.
Będziesz miłował Polskę pierwszą po Bogu miłością.
Będziesz Ją miłował więcej niż siebie samego".
za: https://www.fronda.pl/a/dekalog-polaka-zofia-kossak-szczucka,84016.html
Włącz się do Krucjaty
Nowości na stronie
- Modlitwy do NMP od Cudownego Medalika i łaski płynące przez Cudowny Medalik Niepokalanej
- Odrodzenie wiary katolickiej we Francji. Francuska młodzież odnawia przydrożne krzyże
- TVP po „nowemu” – wraca propaganda szyderstwa z polskich bohaterów. Ostry komentarz Jacka Bartyzela
- KRRiT przyjrzała się "19.30". 13 stron zastrzeżeń
- Podwójne standardy prezydenta Wrocławia
- Jadwiga Kamińska - Święto patrona zakonu
- "Naruszenie prawa do obrony". RPO interweniuje w sprawie prezesa Fundacji Profeto
- Tabletka „dzień po”. Prezes Naczelnej Izby Lekarskiej o działaniach MZ: Jesteśmy zszokowani
- Oddolna inicjatywa z odgórnym wsparciem. Komisja Europejska chce finansować aborcje
- Jacek Liziniewicz-Półprawdy to całe kłamstwo
Ewa Polak-Pałkiewicz-Strach się bać" i "wstyd się wstydzić"? Dlaczego?
Ostatnio zaszokowała mnie pewna okładka. Nie było na niej nic gorszącego. Graficznie bez zarzutu, efektowna. Taka jak okładka "Wprost" czy "Polityki". Sterylna. Wyprana z treści religijnej - to znaczy treści chrześcijańskiej. A przecież widniała na niej data: 22 listopada. Nie dodano, że to Święto Chrystusa Króla Wszechświata. Tygodnik, o którym mowa, to tygodnik katolicki. Rozprowadzają go m.in. parafie. Na okładce widniał duży tytuł: "Internet zmienił świat". Czy ignorując to wspaniałe święto kościelne, uczyniono coś niewłaściwego? Może to tylko przeoczenie? Czy doszukując się w tym metody, nie wpadamy w paranoję? Skąd jednak pochodziło uczucie zażenowania? Czytelnik dostał jednoznaczny komunikat: Chrystus Król to tylko tradycja. Blada, może już niepotrzebna. Metafora. Nie należy do rzeczywistości, jaką żyjemy.
Liberalizm dosięga prasy i innych mediów katolickich - także w naszym kraju. Dokonuje z roku na rok coraz większych wyłomów w światopoglądzie katolickich odbiorców. W porównaniu z prasą katolicką na Zachodzie są to zmiany drobne i nie dotyczą takich spraw, jak obrona życia, stosunek do Ojca Świętego, sakramenty. Pojawia się jednak w komentarzu niektórych tytułów, doborze tematów. Jest akceptowany przez redaktorów jako rzekomo "nowoczesna forma", "lżejsza świecka problematyka", rozmowy z ludźmi, których cały "dorobek" i urok polegają na tym, że uczyniono z nich maskotki (spikerzy, aktorzy, piosenkarze) - bez względu na to, jakie świadectwo dają swoją działalnością i swoim życiem. Liberalizm daje o sobie znać w przemilczeniach. W zasiewaniu wątpliwości tam, gdzie ich być nie powinno (Karol Darwin, Marcin Luter, Zygmunt Freud, a nawet Karol Marks okazują się postaciami niejednoznacznymi). Przenika poprzez formuły językowe. Ujawnia się w przechodzeniu do porządku nad poprawnością polityczną (propagowanie dziury ozonowej, efektu cieplarnianego jako rzekomych skutków zbrodniczej działalności człowieka wobec matki ziemi). Pojawia się w zachwycie nad działalnością mnichów buddyjskich jako przedstawicieli bratniej "wielkiej religii" - mimo że Jan Paweł II zwrócił uwagę, że buddyzm to system filozoficzny, nie religia ("Veritatis splendor"). Przenika bez trudu wszędzie tam, gdzie katolicy wstydzą się swojej odrębności, chcą być za wszelką cenę tacy jak inni (księża wolą nie nosić sutann, żeby się nie wyróżniać, siostry z zakonów kontemplacyjnych marzą, by brać udział w życiu naukowym itp.). Pragną zaprezentować się jako ludzie, którym obca jest "wąska konfesyjna perspektywa", którzy patrzą na świat z wielu punktów widzenia.
"Co zaś do chęci podciągnięcia religii do nowoczesnego sposobu myślenia to jest ona równie rozumna, jak próby podciągnięcia impresjonizmu do hydrauliki" - mawiał bohater "Cudu ojca Malachiasza" Bruce'a Marshalla.
News z lampką wina na dobranoc
"Ach, to tylko jedna z tych wariatek, które mówią o Bogu" - wyrażał się o pewnej pani bohater powieści "Powrót do Howards End" Edwarda Morgana Forstera, z pobłażliwą wyższością wynikającą z jego pozycji społecznej (biznesmena i arystokraty w jednej osobie) i doskonałej religijnej ignorancji. Było to prawie sto lat temu. Dziś także mówienie serio o Bogu w wielu miejscach automatycznie człowieka przekreśla, obniża pozycję zawodową. A tak byśmy chcieli, żeby z nami rozmawiano, chwalono nas, doceniano. Przejmowano się tym, co mamy do powiedzenia. Nie wszyscy potrafią się w tej rzeczywistości odnaleźć. Ludzie pragną się podobać. Prasa katolicka musi rozumieć aż do bólu swoją odrębność, absolutną inność od świeckiej i zaakceptować cenę, jaką płaci się za tę "inność". Inaczej straci duszę, zaprze się sama siebie. A ceną tą jest szyderstwo.
Krzyż Chrystusa coraz bardziej uwiera tych, którym wmówiono, że to nie ich czytelne chrześcijańskie świadectwo, lecz nowoczesność, profesjonalizm i otwartość gwarantują sukces w ewangelizacji.
W wiekach średnich, kiedy przy winie w szynku spotkało się kilku kmieci, mieszczan czy rycerzy i żywo ze sobą rozprawiało, to wiadomo było, że roztrząsają problem Trójcy Świętej, a nie omawiają kolejny news. Dziś ludzie gromadzą się w podobnych miejscach, by godzinami rozmawiać o niczym. Po to też kupują np. świeckie gazety i tygodniki, włączają radio i telewizję, by rozkoszować się banalną sieczką. Przyznajmy: często bardzo atrakcyjnie podaną, ale niebezpiecznie wciągającą jak miękkie bagno.
W mediach katolickich letnie czy poprawne politycznie teksty i komentarze są nie tylko balastem, są zgorszeniem. Czy godząc się na nie i argumentując, że trzeba szukać konsensusu, dialogu, kompromisu ze światem żyjącym na co dzień tą żałosną sieczką, nie torujemy w naszych katolickich środowiskach drogi do popularyzacji idei Antonia Gramsciego? Uważał on, że po to, by nastąpiła zmiana całej kultury jako środowiska życia człowieka, każde medium, jedno po drugim, musi zostać przechwycone, przekształcone i upolitycznione, tak aby mogło stanowić agenturę rewolucji. Pierwszym zaś etapem upolitycznienia jest odebranie tożsamości, rozmycie mediów katolickich w oceanie przeciętności.
Marqueritte A. Peeters przestrzega przed pokusą, by społeczną naukę Kościoła utożsamiać z etyką globalną i jej podrabianymi wartościami. Zamiast prawidłowego formowania sumień - mówić o rozwijaniu świadomości. W miejsce nadziei opartej na Bogu - propagować pozytywne myślenie. Wolność, jaką może dać jedynie Chrystus, zamieniać na wolność wyboru. Odwieczne prawo moralne zapisane w sercu każdego człowieka zastąpić mętnym pojęciem ludzkiej godności. Francuska analityk przypomina, że o zasadniczej linii podziału, która istnieje "pomiędzy postchrześcijańskim humanizmem głoszonym przez nową etykę a autentycznym i pełnym humanizmem chrześcijańskim, który czerpie swój dynamizm ze zbawienia w Chrystusie i którego głoszeniem zajmuje się Kościół". Zauważa z wielką goryczą, że w praktyce owa linia podziału nie jest już tak wyraźna.
Nie dać się zwieść wartościom podobnym do prawdy, czasem wręcz do złudzenia ją naśladującym, lecz z nią nietożsamym (dobroczynność w miejsce miłosierdzia, wielokulturowość w miejsce kultury, trening w miejsce wykształcenia), to ważne zadanie twórców katolickich mediów.
Ksiądz dr Felix Sarda y Salvany w bestsellerze "Liberalizm jest grzechem" z właściwą sobie trzeźwością zauważa: "Faktyczna walka toczy się pod ziemią i przeciw niewidocznemu nieprzyjacielowi, który rzadko ukazuje się pod swoim prawdziwym znakiem. Można go raczej wywęszyć, niż zobaczyć; raczej odgadnąć instynktem, niż wskazać palcem. Dobry węch i zmysł praktyczny są tu bardziej potrzebne niż subtelne rozumowanie czy mozolnie wypracowane teorie".
Katolickie węszenie
Oczywiście, głowy wielu ludzi w czasach wielkiego oszołomienia medialnym hałasem da się bez trudu zapełnić czymkolwiek. W umysłach ogromnej liczby osób nie ma już miejsca na własne myśli, jest przesuwająca się w nieskończoność taśmoteka z cudzymi słowami, sugestywnymi obrazami z życia innych. Jednak to nie znaczy, że ludzie tego właśnie pragną. Zostali wytresowani jak zwierzęta, by sięgać po pokarm, który jest smaczny, choć zatruty. Ktoś pragnie z całej siły, by pozostali w stanie uśpienia intelektualnego. "Współczesne wychowanie przynosi propagandzie nietknięte umysły" - mawiał Nicolas Gomez Davila. Rolę wielkiego wychowawcy ludzkości sprawują media.
Jest jednak pokaźna grupa odbiorców, którzy wcale nie chcą mieć "katolickich" mediów świeckich; oni chcą mieć media katolickie. Media mówiące innym głosem o czymś innym. Pamiętajmy, że wszystko, co naprawdę ważne, już się na świecie rozegrało, a my znajdujemy się na "defiladzie zwycięstwa". Prasa katolicka nie może walczyć o czytelnika tą samą bronią co świecka. Za Chrystusem podążać można tylko bezwarunkowo. Chodzi tylko (i aż!) o to, by nie uronić ani słowa i nie zmienić ani przecinka z Objawienia. Szukać wciąż nowego wyrazu dla niego - oto zadanie godne katolickiej prasy i katolickich mediów.
Potrzebujemy także w mediach katolickich szerzenia dobrych nowin, podkreślania tego, co nas łączy. Co sprawia, że jesteśmy - jako ludzie - wspólnotą. Ta więź łącząca nas - z racji naszej ludzkiej natury - pokazana bez sentymentalizmu, przyniesie więcej dobra, niż można by się spodziewać.
I tu potrzebne jest coś więcej niż intelektualna analiza. Potrzebne jest wyczucie, sensus catholicus.
Urok niezmienności
Festiwal nieustannych zmian nie służy mediom katolickim. Ludzie bardziej niż kiedykolwiek pragną dziś niezmienności. Chcą mieć np. to samo pismo w formacie, do którego zdążyli się przyzwyczaić, na tym samym zwykłym papierze, z tą samą tradycyjną grafiką. Niechby nawet szare w porównaniu z innymi, ale piękne w swej skromności. Niezmienność, trwałość, a nie uczestniczenie w żałosnym wyścigu "kto kogo przebije atrakcyjnością kolorów, grafiki, formatu", to są dziś wartości wyjątkowe. Cenne, coraz rzadsze w kulturze, która uczyniła bożka z nieustającej zmienności (i robi wszystko, byśmy uważali, że naszym obowiązkiem jest udział w pogoni za nowymi doznaniami: estetycznymi, ideowymi pochodzącymi z targowiska próżności).
"Nigdy jeszcze prestiż antyku, lub choćby tylko staroci - zauważa trzeźwo Vittoro Messori (w szkicu o postnowoczesności) - nie był tak silny jak dziś". Cytuje Gianniego Vattino: "Nowoczesność skończyła się z chwilą, gdy uznaliśmy, że nowe nie zawsze jest lepsze, że często lepiej jest zachować, niż zmienić". Włoski myśliciel stwierdza istnienie paradoksu, który dotyczy również życia Kościoła, mianowicie, że istnieją "szacowne instytucje wiekowej historii, które przyjmują i za własne uznają ideały oraz wartości dopiero wtedy, gdy są one już przestarzałe". Trzeba to uznać, gdy widzi się np. szeroko otwierające się dla wynurzeń byłych duchownych sale seminaryjne czy łamy pism używających przymiotnika "katolicki", bo to "takie ciekawe i świeże"). I jeszcze raz G. Vattimo, który adresuje te słowa wprost do ludzi Kościoła: "Ale właśnie cofając się do tradycji, której wszyscy wam zazdroszczą i którą porzuciliście, będziecie bardziej w zgodzie ze światem współczesnym".
"...to, co dziś interesuje 'świat' - konkluduje Messori - to nie jest skomputeryzowana teologia, lecz pielgrzymka do sanktuarium czy egzorcyzmy; nie Ewangelia pojęta rozumem, lecz zgorszenie Tajemnicy; nie profanum, lecz sacrum". (Por. Vittorio Messori, "Przemyśleć historię"). Nie tylko "małe jest piękne" (notabene autor tego hasła - znakomity ekonomista i filozof Ernst Friedrich Schumacher - był nawróconym katolikiem), także "stare" jest piękne. Dlatego warto zaapelować: Dziennikarze katoliccy, szukajcie świadectwa ludzi "niesformatowanych" przez medialny światek, zatrzymujcie się przy starcach, dziwakach, wyrzutkach i oryginałach. Szukajcie źródeł prawdy, szukajcie bliźniego - takiego jak wy, z całym bagażem jego cierpień, wzruszeń i tęsknot - a nie kolorowych klisz przetworzonych przez specjalistów od wizerunku. Czytajcie pamiętniki, wspomnienia, klasyczne powieści zapomnianych mistrzów. Tam znajdziecie źródło inspiracji do głoszenia prawdy o Bogu i o człowieku.
Nadmiar, czyli przemoc
Gazeta katolicka, która uznaje, że zaniedbuje obowiązki wobec czytelników, jeżeli nie przekazuje wystarczająco dużej ilości informacji i komentarzy na bieżące tematy polityczne oraz gospodarcze, popada w konflikt z samą sobą. Katolicy potrzebują debaty intelektualnej przede wszystkim na temat Boga i naszego przeznaczenia jako Jego dzieci. Na tematy eschatologiczne: życia, śmierci i sądu. Na temat natury świata i człowieka. Potrzebują rozważań o życiu wiecznym i przykładów z życia świętych. To im doda sił, a nie codzienne zanurzanie się w strumieniu informacji, które w żaden sposób nie mogą być zweryfikowane i użyte przez ludzki rozum dla dobra człowieka. Bo jest ich za dużo. I dlatego są wyrafinowaną formą przemocy ze strony świata, który żyje płycizną, banałem, politycznym blefem i kłamstwem o człowieku.
Katolicy będą mocniejsi nie wtedy, gdy otrzymają większą porcję informacji z życia politycznego, ale gdy otrzymają głębszy komentarz na temat istotnych zjawisk. Trzeba się chronić przed zbyt dużą ilością informacji (słowo "nadmiar" samo w sobie jest już oznaką jakiejś choroby), która wywołuje chaos poznawczy, dezorientację, zagubienie. A w efekcie przerażenie i panikę. Poczucie, że znajdujemy się w pułapce. Jest to groźne dla duszy człowieka kłamstwo.
Problem dzisiejszych mediów to dramat współczesnego człowieka, który najczęściej nie potrafi się bronić przed strumieniem informacji. Strumień ten nie pozwala mu swobodnie myśleć, kojarzyć, nazywać rzeczy. Nie tylko nie pozwala on na bycie twórczym, ale też nie pozwala złapać tchu. Czyli zdobyć się na stateczną, dojrzałą refleksję, jaka przystoi katolikowi. Usiąść i zastanowić się. Mieć czas.
Konieczna jest w katolickich mediach edukacja medialna, byśmy dobrze zdawali sobie sprawę z charakteru przekazu medialnego, w którym tkwimy, tylko z tej racji, że żyjemy wśród ludzi (a nie w świecie wymyślonym przez mediokratów, w wirtualnej rzeczywistości). Walka z informacją niepotrzebną i "wymieszaną" to obrona przed indoktrynacją. Niezbędna jak zdrowe powietrze. Jak woda. Konieczność tę dostrzegają jasno Radio Maryja i dzieła przy nim powstałe.
"Cud ojca Malachiasza"
Była taka książka o benedyktynie, który cierpiąc z powodu niewiary Szkotów, uprosił Boga o spektakularny cud. Gdyby zamienić słowo "Szkocja" na "Polska", a "Lancashire" na "kolonię", cytat z tej dowcipnej i mądrej książeczki brzmiałby następująco:
"On sam tak mocno wierzył w Chrystusa i w to, że życie obecne jest tylko wstępem do życia pełniejszego, iż dusza jego rozdzierała się na myśl, że istnieją inni ludzie, dla których Chrystus jest kimś w rodzaju kłopotliwego Konfucjusza, a dobre życie oznacza zjedzenie śniadania w Nowym Jorku, a obiadu tegoż dnia w Londynie. Nie był uczony, aby tak jak my, traktować religię jak jakieś kulawe rozwiązanie zagadki, której nikt nie może rozwikłać, a był dostatecznie zacofany, aby tych, którzy w to rozwiązanie nie wierzą, uważać za zdrajców sprawy Bożej. Siedząc w swym pokoiku z milion dziewięćset siedemdziesiątym drugim numerem krzykliwej i przemądrzałej gazety na kolanach, widział, jak (...) wszędzie naokoło, w sąsiednim domu, na sąsiedniej ulicy panoszyła się niewiara. Niewiara lub straszliwa prostacka herezja, która pochłonęła piękną Polskę i zniżyła ją do poziomu jakiejś podrzędnej kolonii. 'O, dobry Jezu - modlił się w duchu - Ty, który tak długo milczałeś, daj im jakiś znak, żeby zrozumieli, że cała ta nowoczesna inteligencja to zawracanie głowy'".
I cud rzeczywiście się wydarzył. Wydarzył się w Szkocji - w powieści, i w Polsce - naprawdę.
W Polsce cudem było powstanie Radia Maryja i jest nim nadal ochranianie go każdego dnia przez Bożą Miłość. I nieprawdopodobny wręcz rozwój wszystkiego, co tworzy się wokół niego. Oddziaływanie Radia Maryja może się wydawać znikome, gdy zestawić je z tubami świeckich rozgłośni, lecz gdy uzna się fakt, że medium to jest nie tylko źródłem informacji, ale ewangelizuje ludzi wszystkich pokoleń, i stanowi dla wielu Polaków siłę przywracającą sens życia, to bilans musi wypaść zupełnie inaczej. Proporcje się odwracają. I może dlatego niektórzy małodusznie utożsamiają Radio Maryja z "buntem naszych laików, 'ludu Bożego', wobec pewnego odłamu duchowieństwa, nawet wobec niektórych biskupów, którzy popadają w pułapkę racjonalizmu lub są przerażeni perspektywą niepodobania się 'mędrkom' sprawującym kontrolę nad środkami przekazu" (V. Messori).
Strach się bać i wstyd się wstydzić? Być może. Ale nie w naszych, toruńskich mediach. Tu jeżeli mamy się bać, to nie papierowych tygrysów, które stawiają nam przed oczyma media komercyjne - i które czasami traktujemy zbyt serio - ale Boga. Świętej bojaźni przed Sądem Sprawiedliwości powinno nas uczyć każde prawdziwie katolickie medium. I świętego wstydu z powodu rzeczy, które dzisiejszy świat nosi na sztandarach.
Medialny przekaz Radia Maryja, "Naszego Dziennika", Telewizji Trwam ma odwagę całkowitego przeciwstawiania się wobec mediów dominujących i tych, które się do nich, na różne sposoby, upodabniają. "Prawdziwa prasa katolicka jest katolicka w całości. Zbrojna w nieustanną czujność wobec błędu, stoi na rubieży, zawsze twarzą w twarz z nieprzyjacielem. Nigdy nie biwakuje wraz z siłami wroga, jak uwielbia czynić to prasa kompromisowa" - pisał ks. dr Felix Sarda y Salvany.
Zmiana, która nastąpi w Polsce przyjdzie nie od strony władz, ale "od środka". Od ludzi, którzy nadzieję pokładają nie w strukturach i nie w pieniądzach, ale w Bogu. Domy, w których rozbrzmiewa "katolicki głos", to prawdziwe fortece, które obronią Polskę przed złem.
Znak Radia Maryja w samym sercu liberalnego szaleństwa, jaki przeżywa Polska wraz z Europą, to powstanie dzieł - zdumiewających wszystkich, którzy się z nimi, bez uprzedzeń, zetkną - dosłownie z niczego. Ojciec Tadeusz Rydzyk miał przy sobie owego dnia - gdy przepełniony drżeniem o przyszłość Polski podjął decyzję o założeniu ogólnopolskiego dziennika - 70 fenigów i całkowitą ufność w sercu do Matki Bożej. Tak jak Bernadetta, która "miała słabość do wszystkiego, co małe", pokorny sługa Boży nie szukał zabezpieczeń w kontach bankowych i wysokich koneksjach.
"Gdy się dobrze zastanowić, to Maryja dalej stosuje do swych ulubieńców logikę Magnificat" - zauważa Vittorio Messori (komentując jedno wielkie pasmo cudów, jakim jest Lourdes).
Tekst powstał na motywach wystąpienia w panelu dyskusyjnym w ramach II Międzynarodowego Kongresu pt. "Media Katolickie w Polsce i na świecie - szanse i zagrożenia" zorganizowanego w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.
za: Nasz Dziennik z 28-29.11.09 (kn)
 |
 |
| TAK? czy TAK? | |
|
Bez wahań!
|
|
Symbole i znaki odgrywają niebagatelną rolę w życiu człowieka. Od zarania. Więcej…
Książki naszych autorów
Komunikaty i informacje
Modlitwy do NMP od Cudownego Medalika i łaski płynące przez Cudowny Medalik Niepokalanej
Klub GP zaprasza na spotkanie
Łódzki Klub "Gazety Polskiej" zaprasza na spotkanie z red. Tomaszem Sakiewiczem 17 kwietnia
Więcej…Parafia św. Teresy i św. Jana Bosko - Łódź, ul. Kopcińskiego 1/3 w sobotę 6 kwietnia zaprasza na III Wielkanocny Koncert Organowy.
Usłyszymy mim.utwory J.S.Bacha.
Wystąpią muzycy z Akademii Muzycznej w Łodzi.
Koncert rozpocznie się o godzinie 19.00.
Wstęp wolny.
za:teresa.salezjanie.pl
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski: Rozpoczynamy dziewięcioletnią Wielką Nowennę przed dwutysiącleciem Odkupienia
Obchodem Świąt Wielkanocnych rozpoczynamy dziewięcioletnią Wielką Nowennę, której celem jest odrodzenie duchowo-moralne i przygotowanie całego Kościoła w Polsce do Jubileuszu dwutysiąclecia Odkupienia – napisał przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, ks. abp Tadeusz Wojda SAC, w komunikacie w sprawie Wielkiej Nowenny przed dwutysiącleciem dzieła Odkupienia.
Więcej…Watykan: znamy kalendarz Roku Jubileuszowego 2025
O planowanych terminach głównych wydarzeń Roku Jubileuszowego 2025 w Watykanie można dowiedzieć się z komunikatu zamieszczonego na oficjalnej stronie tego wydarzenia.
Kalendarz Wydarzeń Jubileuszowych
