Bitwa Warszawska, w której zginął ks. Ignacy Skorupka oprócz wymiaru militarnego i strategicznego wojsk polskich miała także chrześcijański wymiar religijny, co jednak jest często pomijane w opracowaniach na temat tego wielkiego wydarzenia historycznego.
Odbyła się bowiem w dniu 15 sierpnia w dzień Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, a poprzedziło ją objawienie Bogurodzicy na nocnym niebie, które widzieli w okolicach Wólki Radzymińskiej i Ossowa zarówno żołnierze polscy, jak też setki rosyjskich skomunizowanych bolszewików, którzy później już w polskiej niewoli opowiadali o tym wydarzeniu.
Przez dziesiątki powojennych lat w czasach rządów dyktatury marksistowskiej w Polsce, pomiędzy rokiem 1944 a 1989, zarówno same okoliczności bitwy, maryjne objawienie jakie miało miejsce w noc bitewną, jak też postać kapitana ks. Ignacego skorupki jak i Stefana Pogonowskiego były konsekwentnie eliminowane przez komunistyczną propagandę peerelu z historycznych podręczników i świadomości Polaków. Dopiero po odejściu od władzy reżimu komunistycznego w Polsce tematyka wojny polsko-bolszewickiej z roku 1920 zaczęła być przypominana, a postacie takie jak ks. Ignacy Skorupka, czy właśnie kapitan Stefan Pogonowski stały się bardziej znane.
Pierwszym, który opisał mistyczne okoliczności tej krwawej batalii był o. Józef Maria Bartnik, współczesny jezuita, który w swej pracy duchowej i intelektualnej zajmował się maryjnymi objawieniami, które były zapowiedzą wielkich wydarzeń w historii Polski oznaczających wyjątkową Opatrzność Bożą dla naszego narodu i kraju. Oto słowa o. Bartnika: „ Matka Łaskawa pojawia się na niebie przed świtem, monumentalna postać wypełniająca swoją osobą całe ciemne jeszcze niebo ukazuje się odziana w szeroki rozwiany płaszcz, którym osłania stolicę. Zjawia się w otoczeniu husarii, polskiego zwycięskiego wojska, które pod Wiedniem z hasłem „w imię Maryi” rozegnało pogańskie watahy. Matka Boża trzyma w swych dłoniach jakby tarcze, którymi osłania miasto jej opiece powierzone „
Według licznych świadków tego Objawienia miało ono miejsce w okolicach właśnie Wólki Radzymińskiej, gdzie zginął porucznik Pogonowski i wielu jego innych towarzyszy broni. W pobliżu pod Ossowem zginął również ks. Ignacy Skorupka, ochotnik i kapelan wojsk polskich.
Najpełniejszy i najbardziej plastyczny wizerunek tego historycznego wydarzenia oddał w swym batalistycznym, malarskim arcydziele Jerzy Kossak malując na płótnie w roku, 1930 w konwencji najwspanialszego polskiego malarstwa patriotycznego, zarówno artystyczną wizję Objawienia, jak też symboliczną interpretację bitwy pod Radzyminem.
Dziś w zalewie pseudoartystycznej tandety nazywanej malarstwem nowoczesnym obraz ten jawi się jako genialne wizjonerskie arcydzieło artystyczne swojego czasu, zarówno pod względem warsztatowym, jak też intelektualno symbolicznym przekazem polskich i chrześcijańskich wartości, których Polska jako kraj katolicki nazywany jest w Europie już od średniowiecza symbolicznym” przedmurzem europejskiego chrześcijaństwa”. Na obrazie Jerzego Kossaka w naturalistycznej formie artysta przedstawił przepiękne perspektywy powietrzne ukazujące ekspresjonistyczny dramat pola bitewnego, z wizjonerską wręcz symboliką przekazu, kolorystyką i przekazem duchowym ukazującym walkę europejskiego chrześcijaństwa z azjatyckim pogaństwem.
Tekst powstał w ramach współpracy autora - członka OŁ KSD na zasadzie wolontariatu
Opracowanie, tekst G.B. Bednarek, copyright 2017
Wszelkie prawa autorskie i wydawnicze zastrzeżone. Wszelkiego rodzaju reprodukowanie tekstów i zdjęć oraz tytułu serii bez pisemnej zgody autora i wydawcy jest traktowane jako naruszenie praw autorskich łącznie z konsekwencjami prawnymi przewidzianymi w Ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych / Dz. U. nr 24 z 23.02. 1994 r. poz.8/