Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Nagonki Lisa jak propaganda PRL. Polowanie na księży z ideami

Nie da się nikomu wmówić, że byli pedofilami albo kradli, więc nie ma ich na okładkach prorządowych tygodników. W czasach komunizmu bronili zwykłych ludzi, szli z nimi na manifestacje, strajki, do aresztów, do lasu z Żołnierzami Wyklętymi. Byli mordowani przez podwładnych Jaruzelskiego. Dzisiejsze kampanie nienawiści wobec księży i biskupów przypominają retoryką te inspirowane przez SB - pisze w tygodniku "Gazeta Polska" red. Piotr Lisiewicz.

Pedofile, homoseksualiści, ojcowie licznych dzieci, pazerni na kasę, antysemici – tacy księża atakują nas z okładek prorządowych tygodników, szczególnie „Newsweeka” Tomasza Lisa. Zarówno ilość, jak i obrazoburczość tych okładek rośnie niemal zawsze, gdy rząd ma duże kłopoty.

„Słów kłamstwa musi być dużo”

Opis tego zjawiska dał pewien przenikliwy obserwator naszej rzeczywistości: „Tylko słów kłamstwa musi być  dużo, bo kłamstwo jest detaliczne i sklepikarskie, zmienia się  jak towar na półkach, musi być ciągle nowe, musi mieć  wiele sług, którzy wedle programu nauczą się go na dziś, na jutro, na miesiąc. Potem znowu będzie na gwałt szkolenie w innym kłamstwie”. Dodawał on: „By opanować całą technikę zaprogramowanego kłamstwa, trzeba wielu ludzi. Tak wielu ludzi nie trzeba, by głosić prawdę. Może być niewielka gromadka ludzi prawdy, a będą nią promieniować. Ludzie ich sami odnajdą”.

Tak, to szokująco dziś aktualne słowa błogosławionego księdza Jerzego Popiełuszki, wypowiedziane w czasach reżimu Jaruzelskiego. Kiedy indziej mówił on: „Na tym polega w zasadzie nasza niewola, że poddajemy się panowaniu kłamstwa, że go nie demaskujemy i nie protestujemy przeciw niemu na co dzień. Nie protestujemy, milczymy lub udajemy, że w nie wierzymy (…). Gdyby większość Polaków w obecnej sytuacji wkroczyła na drogę prawdy, stalibyśmy się narodem wolnym duchowo już teraz. A wolność zewnętrzna czy polityczna musiałaby przyjść prędzej czy później jako konsekwencja tej wolności ducha i wierności prawdzie”. Czy można dać lepszy opis posmoleńskiej Polski?

Jak te słowa byłyby przyjęte dzisiaj? Ksiądz Stanisław Małkowski, w PRL jeden z największych wrogów komunistycznego reżimu, wymieniany jako kolejny na liście księży do „likwidacji”, powiedział: „Dziś ksiądz Jerzy Popiełuszko, gdyby żył i kontynuował swoją misję, byłby ciągany przez byłych ubeków po sądach, a »Gazeta Wyborcza« oskarżałaby go o »upolitycznienie«”.

Ksiądz Niedzielak – od Katynia do mordu w 1989 roku

„Katolicki ksiądz, który zgwałcił dziewczynę, jest mniej niebezpieczny niż ksiądz z »ideami« głoszącymi Boga. O ile przepędzić tego pierwszego nie jest niczym trudnym, o tyle, jeżeli chodzi o drugiego, jest to sprawa tysiąc razy trudniejsza i żaden kołtun nie pozwoli go przekląć” – pisał Lenin i słowa te stały się podstawą polityki komunistów wobec Kościoła. Nie przypadkiem w czasach, gdy prorządowe media epatują prawdziwymi i zmyślonymi występkami księży, słowa polskich księży „z ideami”, którzy represjonowani byli w czasach komunistycznych, nabierają na nowo aktualności.

Chyba żaden z życiorysów polskich księży-bohaterów nie mówi o PRL i III  RP więcej niż koleje losu księdza Stefana Niedzielaka, uczestnika Powstania Warszawskiego, kapelana AK i Żołnierzy Wyklętych, działającego w WiN. W czasie wojny był on współpracownikiem Delegatury Rządu na Kraj, dzięki czemu wcześnie zyskał dostęp do dokumentów Czerwonego Krzyża w sprawie Katynia.

– W rozmowie przyznał mi się kiedyś, że był tym księdzem, który przekazywał dokumenty w sprawie Katynia, które na miejscu opracowali dopuszczeni tam przez Niemców polscy przedstawiciele Czerwonego Krzyża. Za pośrednictwem księdza Niedzielaka trafiły one w depozyt do kardynała Sapiehy w Krakowie – wspomina były premier Jan Olszewski, w czasach PRL obrońca w procesach politycznych.

Walka o prawdę o Katyniu stała się  sprawą, której ksiądz Niedzielak poświęcił wielką część swojego życia. Był kapelanem warszawskiej Rodziny Katyńskiej. W 1981 r. był inicjatorem wzniesienia Krzyża Katyńskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Stanął on 31 lipca 1981. SB jeszcze tej samej nocy go usunęła.

Żaden inny życiorys nie pokazuje też chyba tak wyraziście, czym były przemiany roku 1989 i czym jest III RP. Ksiądz Niedzielak zginął zamordowany przez „nieznanych sprawców” w swojej plebanii na Powązkach w nocy z 19 na 20 stycznia 1989, niecałe trzy tygodnie przed początkiem obrad Okrągłego Stołu. W tym samym czasie zamordowani zostali dwaj inni niezłomni księża z młodszego od niego pokolenia – Stanisław Suchowolec i Sylwester Zych. Sprawców zbrodni nigdy nie ukarano. Gdy w czasie Okrągłego Stołu mecenas Siła-Nowicki poprosił o ich uczczenie minutą ciszy, TVP usunęła ten kawałek transmisji.

W 2009 r. prokuratura przyznała, że z akt sprawy zabójstwa ks. Niedzielaka zniknęły najważniejsze dowody: materiał  zabezpieczony podczas sekcji zwłok, ślady zabezpieczone na miejscu zdarzenia, a nawet karty daktyloskopijne. Te ostatnie mogły zawierać odciski palców osób wytypowanych jako podejrzane o udział w zbrodni.

Brak dowodów odkryto po tym, jak IPN chciał  je ponownie zbadać. „Przez lata technika kryminalistyczna znacznie się rozwinęła i planowaliśmy zbadanie dowodów na nowoczesnym sprzęcie. Teraz jest większa możliwość uzyskania DNA czy dokładnego zbadania innych śladów. Okazało się, że dowody zniknęły” – powiedział wówczas TVP Info jeden z prokuratorów IPN.

Antoni Baraniak – biskup, którego nie złamały tortury


Jak mówi były premier Jan Olszewski, w czasach PRL obrońca w procesach politycznych, a także pełnomocnik rodziny zamordowanego księdza Jerzego, dla jego pokolenia postawa duchownych takich jak ksiądz Niedzielak miała olbrzymie znaczenie.

– W czasie okupacji niemieckiej i w latach komunizmu do Kościoła przychodzili i wierzący, i niewierzący, którzy nigdy wcześniej w kościele nie byli, bo to było jedyne miejsce, w którym Polacy mogli być sobą – mówi „Gazecie Polskiej”.

W latach stalinowskich UB wobec duchownych „z ideami” stosowało najbardziej brutalne metody. Zrywanie paznokci, trzymanie przez wiele dni bez ubrania w lodowatej, pełnej fekaliów celi, 145 przesłuchań, niekiedy kilkunastogodzinnych – tak komunistyczne służby potraktowały arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Nie dał się złamać i nie obciążył prymasa Stefana Wyszyńskiego.

Arcybiskupa Baraniaka nie ma na okładkach „Newsweeka” ani „Wprost”. O jego zamilczanym w III RP bohaterstwie opowiada powstały ostatnio film Jolanty Hajdasz „Zapomniane męczeństwo”.

– Zdaniem historyków, gdyby nie jego postawa w więzieniu, nie byłby możliwy powrót prymasa Wyszyńskiego do Warszawy po okresie internowania, a bez prymasa Wyszyńskiego nie byłoby Jana Pawła II, a więc dzieje Polski i wielu innych państw potoczyłyby się zupełnie inaczej. A za tym wszystkim stoi cicha postać bp. Baraniaka, który się nie ugiął i nie załamał w najtrudniejszym dla Kościoła czasie” – mówiła  „Gazecie Polskiej” autorka filmu.

Ubecy w drugim pokoleniu, czyli lojalność wobec firmy


Jan Olszewski jako pełnomocnik rodziny księdza Jerzego miał okazję przyglądać się mentalności i metodom tych, którzy mordowali, prześladowali i szantażowali księży. – Ojciec Grzegorza Piotrowskiego pracował w tej samej służbie. Z czwórki esbeków skazanych za tę zbrodnię tylko jeden nie był ubekiem w drugim pokoleniu. Lojalność wobec „firmy”, jak to nazywali, była tam bardzo silna. Poczucie, że są ludźmi ważniejszymi, o specjalnym statusie, wiedzą lepiej. Bardzo często – tak było w przypadku Piotrowskiego – wiązało się to z lojalnością wobec zagranicznych dysponentów bezpieki – opowiada były premier.

Przypomnijmy, że w III RP Grzegorz Piotrowski został… dziennikarzem, publikującym w antyklerykalnym piśmie „Fakty i Mity”. Było to w czasach, gdy chamskie, antykościelne okładki były zmonopolizowane przez to pismo oraz tygodnik „Nie” byłego rzecznika junty stanu wojennego. Dziś są one czymś normalnym w tygodnikach opinii uznawanych za „cywilizowane”.

Nie ulega wątpliwości, że wiele czołowych polskich mediów powstało z inspiracji bezpieki. Lojalność wobec „firmy”  nadal w nich obowiązuje. Niektóre metody też powracają.

– Jest dla mnie oczywiste, że jeśli ktoś chce doprowadzić do złamania społeczeństwa, będzie dążył do rozprawienia się z Kościołem – mówi Olszewski. Jego zdaniem analogii pomiędzy retoryką bezpieki a dzisiejszymi atakami na Kościół jest wiele. – Bezpieka bardzo starannie wychwytywała wszelkie konflikty między biskupami a księżmi, by rozgrywać je przeciwko Kościołowi – mówi w kontekście sprawy księdza Lemańskiego.

Historyk, ks. dr Jarosław Wąsowicz SDB, wskazuje na praźródła tej metody. – Hitler tworzył listy właściwych księży i ich wspierał. W tym czasie innych duchownych wysyłał do obozów. Za Stalina było bardzo podobnie. Sprawa księdza Lemańskiego przypomina ówczesnych księży patriotów, którzy publicznie atakowali prymasa Wyszyńskiego. Władza potrafiła im się za to odwdzięczyć – jeździli na wycieczki po demoludach, dostawali talony na samochody.

Jak stwierdza Olszewski, stałą metodą SB, dziś mającą swoją kontynuację, było rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji o bogaceniu się szczególnie niewygodnych księży. – Co ciekawe, dziś te zarzuty przeciwko duchowieństwu wysuwają niemal zawsze ci, którzy sami do żyjących biednie nie należą – dodaje.

Jak mówi ks. Wąsowicz, kampanie wokół obyczajowych występków księży też mają swój pierwowzór w działaniach bezpieki. – Podczas pielgrzymek do Częstochowy esbecy rozrzucali w miejscach, gdzie przyjeżdżała pielgrzymka, prezerwatywy i butelki po alkoholu. A potem rozpowszechniali opinię: patrzcie, czym zajmują się księża.

Piotr Lisiewicz


za:niezalezna.pl

Copyright © 2017. All Rights Reserved.