Wulgarny aborcyjny manifest
Sprawa Katarzyny Bratkowskiej, feministki, wykładowcy gender studies na Uniwersytecie Warszawskim, która deklarowała wolę zabicia w Wigilię dziecka nazywanego przez nią zygotą, właściwie nie wymaga komentarza. Całe działanie Bratkowskiej jest bowiem komentarzem do wyznawanej przez nią ideologii.
Jednak warto w święto dzieci zamordowanych przez Heroda – Młodzianków Męczenników na ten manifest aborcyjny zwrócić uwagę.
Kiedy 5 grudnia br. wygłosiłem na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu wykład pt. „Czy gender to dewastacja człowieka i rodziny?”, dwa dni później przedstawicielki poznańskich gender studies wystosowały list do minister Agnieszki Kozłowskiej-Rajewicz, zarzucając „rosnącą agresję księży Kościoła Katolickiego wobec feministek/feministów, osób zajmujących się problematyką gender”. Pani minister błyskawicznie odpowiedziała stosownym oświadczeniem z 12 grudnia, podkreślając, że według katolickich krytyków pojęciu gender „przypisuje się nieprawdziwe znaczenia i próbuje udowadniać, że gender to niszczenie rodziny, seksualizacja dzieci, dowolność wyboru płci czy odrzucanie macierzyństwa”.
Pani Bratkowska wypowiedziała sobą – z niezwykłą ekspresją – manifest będący komentarzem do tego dyskursu i sporu. Jej manifest brzmi: „ależ tak, ze swej istoty radykalny feminizm oraz ideologia gender są odrzuceniem macierzyństwa, niszczeniem rodziny i pogardą dla człowieczeństwa”. Ten manifest został wsparty dodatkowo przez jej kolegę z gender studies w Warszawie, dr. hab. Jacka Kochanowskiego, prymitywnie i prostacko orzekającego o wartości życia poczętego (sugestia napisana na Twitterze, by Bratkowska „wyskrobaną zygotę” „zapeklowała w słoju” i wysłała do kanonizacji).
Jest w całej tej przerastającej wartościowanie (jak bowiem nazwać to wszystko – nieludzkie? wulgarne? bestialskie?) sprawie aspekt nad wyraz interesujący. Otóż Katarzyna Bratkowska, odpowiadając ojcu Kramerowi na jego propozycję adopcji dziecka nienarodzonego, opisuje dość wnikliwie relację kobiety i potomka w kategoriach macierzyństwa: „Mam w sobie potężny sprzeciw wobec mówienia przez kogokolwiek poza matką o tym, że od początku ciąży mamy do czynienia z dzieckiem. Tak wolno mówić tylko kobiecie w ciąży”. Oczywiście jest tutaj radykalny subiektywizm – to tak, jakby tylko Bratkowska mogła o sobie powiedzieć: jestem Bratkowska, ale już jej rodzicom czy znajomym nie wolno byłoby tego orzec. Niemniej, w tym absurdalnym subiektywizmie Bratkowska widzi możliwość określenia przez kobietę relacji prenatalnej jako macierzyńskiej. Zdaje się nawet przypisywać jej tę możliwość jako prawo, szlachetne zobowiązanie. Tak jakby przez moment dotarło do niej to, co oczywiste. Ale tylko przez moment. Bo ostatecznie dla niej i tak zdaje się nie mieć znaczenia obiektywna prawda o tym, czy poczęte życie jest człowiekiem, czy nie. Świat kreowany przez przedstawicieli gender jest bowiem irracjonalny, odrzuca obiektywizm i rozum. Przez to jest to świat radykalnie antychrześcijański, wrogi człowiekowi.
Ks. prof. Paweł Bortkiewicz TChr
Autor jest etykiem, kierownikiem Zakładu Katolickiej Nauki Społecznej UAM w Poznaniu, wykładowcą w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.
za: www.naszdziennik.pl/wp/63678,wulgarny-aborcyjny-manifest.html
Kiedy 5 grudnia br. wygłosiłem na Uniwersytecie Ekonomicznym w Poznaniu wykład pt. „Czy gender to dewastacja człowieka i rodziny?”, dwa dni później przedstawicielki poznańskich gender studies wystosowały list do minister Agnieszki Kozłowskiej-Rajewicz, zarzucając „rosnącą agresję księży Kościoła Katolickiego wobec feministek/feministów, osób zajmujących się problematyką gender”. Pani minister błyskawicznie odpowiedziała stosownym oświadczeniem z 12 grudnia, podkreślając, że według katolickich krytyków pojęciu gender „przypisuje się nieprawdziwe znaczenia i próbuje udowadniać, że gender to niszczenie rodziny, seksualizacja dzieci, dowolność wyboru płci czy odrzucanie macierzyństwa”.
Pani Bratkowska wypowiedziała sobą – z niezwykłą ekspresją – manifest będący komentarzem do tego dyskursu i sporu. Jej manifest brzmi: „ależ tak, ze swej istoty radykalny feminizm oraz ideologia gender są odrzuceniem macierzyństwa, niszczeniem rodziny i pogardą dla człowieczeństwa”. Ten manifest został wsparty dodatkowo przez jej kolegę z gender studies w Warszawie, dr. hab. Jacka Kochanowskiego, prymitywnie i prostacko orzekającego o wartości życia poczętego (sugestia napisana na Twitterze, by Bratkowska „wyskrobaną zygotę” „zapeklowała w słoju” i wysłała do kanonizacji).
Jest w całej tej przerastającej wartościowanie (jak bowiem nazwać to wszystko – nieludzkie? wulgarne? bestialskie?) sprawie aspekt nad wyraz interesujący. Otóż Katarzyna Bratkowska, odpowiadając ojcu Kramerowi na jego propozycję adopcji dziecka nienarodzonego, opisuje dość wnikliwie relację kobiety i potomka w kategoriach macierzyństwa: „Mam w sobie potężny sprzeciw wobec mówienia przez kogokolwiek poza matką o tym, że od początku ciąży mamy do czynienia z dzieckiem. Tak wolno mówić tylko kobiecie w ciąży”. Oczywiście jest tutaj radykalny subiektywizm – to tak, jakby tylko Bratkowska mogła o sobie powiedzieć: jestem Bratkowska, ale już jej rodzicom czy znajomym nie wolno byłoby tego orzec. Niemniej, w tym absurdalnym subiektywizmie Bratkowska widzi możliwość określenia przez kobietę relacji prenatalnej jako macierzyńskiej. Zdaje się nawet przypisywać jej tę możliwość jako prawo, szlachetne zobowiązanie. Tak jakby przez moment dotarło do niej to, co oczywiste. Ale tylko przez moment. Bo ostatecznie dla niej i tak zdaje się nie mieć znaczenia obiektywna prawda o tym, czy poczęte życie jest człowiekiem, czy nie. Świat kreowany przez przedstawicieli gender jest bowiem irracjonalny, odrzuca obiektywizm i rozum. Przez to jest to świat radykalnie antychrześcijański, wrogi człowiekowi.
Ks. prof. Paweł Bortkiewicz TChr
Autor jest etykiem, kierownikiem Zakładu Katolickiej Nauki Społecznej UAM w Poznaniu, wykładowcą w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.
za: www.naszdziennik.pl/wp/63678,wulgarny-aborcyjny-manifest.html