Publikacje polecane
Męczennicy komunizmu wyniesieni na ołtarze
Chyba żadna ideologia nie ujawniła swojej nienawiści do religii w sposób bardziej brutalny, niż uczynił to komunizm.
W systemie komunistycznym walka z Chrystusem i Kościołem katolickim przybrała ogromne rozmiary, a dowodem na nią są niezliczone rzesze chrześcijańskich męczenników ze wszystkich krajów świata, w których choćby na chwilę zapuściła korzenie ideologia marksizmu i leninizmu. Już ponad pół tysiąca ofiar reżimu komunistycznego Kościół katolicki czci jako świętych lub błogosławionych męczenników, zamordowanych z nienawiści do wiary.
Praktyka eksterminacji wyznawców Chrystusa była jedną z metod walki z Kościołem katolickim w XX w. stosowaną przez komunistów w mniejszym lub większym stopniu na poszczególnych kontynentach i w poszczególnych krajach. Robert Royal w książce pt. "Katoliccy męczennicy XX wieku" stwierdził, że w ciągu pierwszych ośmiu lat po bolszewickiej rewolucji 1917 roku w Rosji zniknęło bez śladu przynajmniej 200 tys. katolików. Eksterminacja wyznawców Chrystusa, zapoczątkowana przez Lenina, kontynuowana była od Europy Wschodniej po Afrykę i od Azji po Amerykę Południową.
Wspomnienie prześladowań, które w ogarniętym rewolucją Meksyku pochłonęły setki ofiar - duchownych i świeckich katolików - do dziś budzą grozę. Podobnie jak Hiszpania lat 30., czyli okresu gwałtownych konfliktów społecznych, wojny domowej i prześladowań Kościoła, kiedy to "w imię rewolucji" zabito 12 biskupów, 4194 księży, 2365 zakonników, 283 zakonnice i setki tysięcy świeckich katolików... Spośród tej rzeszy ofiar Jan Paweł II wyniósł do chwały ołtarzy 472 osoby. Warto w tym miejscu wskazać, że właśnie tej grupy męczenników dotyczyła największa w dziejach Kościoła beatyfikacja, która odbyła się 11 marca 2001 r. na placu św. Piotra w Rzymie. Wówczas to Jan Paweł II wyniósł na ołtarze 233 duchownych i świeckich zamordowanych z nienawiści do wiary podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939.
W Roku Jubileuszowym 2000 Jan Paweł II dokonał kanonizacji 25 męczenników meksykańskich zamordowanych w latach 1915-1937, przypominając w ten sposób tysiące innych ofiar tej samej, zakorzenionej w ideologii marksistowskiej rewolucji w Meksyku, której istotnym wyróżnikiem była zaciekła walka z Kościołem katolickim.
Oprócz wspomnianych męczenników meksykańskich w gronie błogosławionych są również ofiary systemy komunistycznego w Europie Wschodniej. Utrwalenie komunizmu zwłaszcza w tej części Starego Kontynentu oznaczało dla Kościoła katolickiego prześladowania połączone z męczeństwem duchownych i świeckich. Niektórzy z nich dostąpili już chwały ołtarzy, jak choćby męczennicy z Ukrainy, Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, Węgier i Polski. Warto jednak dodać, że są przygotowywane lub już trwają kolejne procesy beatyfikacji męczenników komunizmu z krajów doświadczonych totalitaryzmem, takich jak: Albania, Białoruś, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Słowacja czy Rosja.
Jeśli chodzi o Polskę, ks. Jerzy Popiełuszko będzie drugim polskim męczennikiem systemu komunistycznego wyniesionym na ołtarze. Jako pierwszy chwały tej dostąpił ks. Władysław Findysz (1907-1964) - zamęczony przez komunistów kapłan diecezji przemyskiej, którego beatyfikacja odbyła się 18 czerwca 2005 roku.
Pod koniec ubiegłego roku zainaugurowano w Polsce prace przygotowujące rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego męczenników komunizmu z lat 1917-1989, którzy ponieśli śmierć męczeńską w obronie wiary w okresie reżimu komunistycznego. W tym celu w Drohiczynie powołano do istnienia Ośrodek Dokumentacji Kanonizacyjnej Męczenników Wschodu (1917-1989).
Każda beatyfikacja ofiary reżimu komunistycznego jest nie tylko aktem zezwalającym na jej publiczny kult. Stanowi również swego rodzaju akt przywrócenia pamięci o często zapomnianych już ludziach, którzy jako wierni świadkowie Chrystusa ponieśli męczeństwo w najstraszliwszych czasach totalitarnego systemu. W liście apostolskim "Tertio millenio adveniente" Jan Paweł II wskazał na wielką rolę męczenników w życiu i rozwoju Kościoła, podkreślając dobitnie, że ich "świadectwo nie może zostać zapomniane". Męczeństwo jest bez wątpienia wyjątkowym darem, który Bóg powierzył swojemu Kościołowi. Stanowi integralną część "programu" Ewangelii, jaki Chrystus przekazał swoim naśladowcom: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa" (Mk 8, 34-35).
Sebastian Karczewski
za: NDz z 5-6.06.2010 (kn)
Praktyka eksterminacji wyznawców Chrystusa była jedną z metod walki z Kościołem katolickim w XX w. stosowaną przez komunistów w mniejszym lub większym stopniu na poszczególnych kontynentach i w poszczególnych krajach. Robert Royal w książce pt. "Katoliccy męczennicy XX wieku" stwierdził, że w ciągu pierwszych ośmiu lat po bolszewickiej rewolucji 1917 roku w Rosji zniknęło bez śladu przynajmniej 200 tys. katolików. Eksterminacja wyznawców Chrystusa, zapoczątkowana przez Lenina, kontynuowana była od Europy Wschodniej po Afrykę i od Azji po Amerykę Południową.
Wspomnienie prześladowań, które w ogarniętym rewolucją Meksyku pochłonęły setki ofiar - duchownych i świeckich katolików - do dziś budzą grozę. Podobnie jak Hiszpania lat 30., czyli okresu gwałtownych konfliktów społecznych, wojny domowej i prześladowań Kościoła, kiedy to "w imię rewolucji" zabito 12 biskupów, 4194 księży, 2365 zakonników, 283 zakonnice i setki tysięcy świeckich katolików... Spośród tej rzeszy ofiar Jan Paweł II wyniósł do chwały ołtarzy 472 osoby. Warto w tym miejscu wskazać, że właśnie tej grupy męczenników dotyczyła największa w dziejach Kościoła beatyfikacja, która odbyła się 11 marca 2001 r. na placu św. Piotra w Rzymie. Wówczas to Jan Paweł II wyniósł na ołtarze 233 duchownych i świeckich zamordowanych z nienawiści do wiary podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936-1939.
W Roku Jubileuszowym 2000 Jan Paweł II dokonał kanonizacji 25 męczenników meksykańskich zamordowanych w latach 1915-1937, przypominając w ten sposób tysiące innych ofiar tej samej, zakorzenionej w ideologii marksistowskiej rewolucji w Meksyku, której istotnym wyróżnikiem była zaciekła walka z Kościołem katolickim.
Oprócz wspomnianych męczenników meksykańskich w gronie błogosławionych są również ofiary systemy komunistycznego w Europie Wschodniej. Utrwalenie komunizmu zwłaszcza w tej części Starego Kontynentu oznaczało dla Kościoła katolickiego prześladowania połączone z męczeństwem duchownych i świeckich. Niektórzy z nich dostąpili już chwały ołtarzy, jak choćby męczennicy z Ukrainy, Bułgarii, Czechosłowacji, Jugosławii, Węgier i Polski. Warto jednak dodać, że są przygotowywane lub już trwają kolejne procesy beatyfikacji męczenników komunizmu z krajów doświadczonych totalitaryzmem, takich jak: Albania, Białoruś, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Słowacja czy Rosja.
Jeśli chodzi o Polskę, ks. Jerzy Popiełuszko będzie drugim polskim męczennikiem systemu komunistycznego wyniesionym na ołtarze. Jako pierwszy chwały tej dostąpił ks. Władysław Findysz (1907-1964) - zamęczony przez komunistów kapłan diecezji przemyskiej, którego beatyfikacja odbyła się 18 czerwca 2005 roku.
Pod koniec ubiegłego roku zainaugurowano w Polsce prace przygotowujące rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego męczenników komunizmu z lat 1917-1989, którzy ponieśli śmierć męczeńską w obronie wiary w okresie reżimu komunistycznego. W tym celu w Drohiczynie powołano do istnienia Ośrodek Dokumentacji Kanonizacyjnej Męczenników Wschodu (1917-1989).
Każda beatyfikacja ofiary reżimu komunistycznego jest nie tylko aktem zezwalającym na jej publiczny kult. Stanowi również swego rodzaju akt przywrócenia pamięci o często zapomnianych już ludziach, którzy jako wierni świadkowie Chrystusa ponieśli męczeństwo w najstraszliwszych czasach totalitarnego systemu. W liście apostolskim "Tertio millenio adveniente" Jan Paweł II wskazał na wielką rolę męczenników w życiu i rozwoju Kościoła, podkreślając dobitnie, że ich "świadectwo nie może zostać zapomniane". Męczeństwo jest bez wątpienia wyjątkowym darem, który Bóg powierzył swojemu Kościołowi. Stanowi integralną część "programu" Ewangelii, jaki Chrystus przekazał swoim naśladowcom: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa" (Mk 8, 34-35).
Sebastian Karczewski
za: NDz z 5-6.06.2010 (kn)