Granice dobra i zła w sferze intelektualnej zostały wyznaczone gdzieś w amerykańskich kampusach metodą paznokciową – stąd dotąd – i są przestrzegane jak zasady koszerności przez chasydów

Są łzy, którymi człowiek chce płakać w samotności; cierpienie, które nie chce publicznego widoku, ale odosobnienia; wyznanie tylko dla wybranych uszu przeznaczone. Nagość i wiele jej spraw osłania się przed wzrokiem innych. Ludzka seksualna miłość odgradza się od spojrzenia postronnego... Człowiek wielorako i wielokrotnie schodzi z widoku, zniża głos do szeptu, wybiera ustronność. W tych zachowaniach objawia siebie jako istotę, która ma wnętrze, przestrzeń własnej intymności. Ma prawo być tam sama lub tylko z tym, kogo wybrała na towarzysza.

"Przyjazne porozumienie" okupantów -Niemiec i Związku Sowieckiego -oraz jego konsekwencje, wielokrotnie już opisane w literaturze historycznej, stało się głównym tematem jednej z najważniejszych wystaw w historii Instytutu Pamięci Narodowej - "Zagłada polskich elit. Akcja AB - Katyń" (2006). Pokazano tu w sposób bardzo sugestywny genezę prześladowań fizycznych i moralnych całych grup społecznych w Polsce: elit intelektualnych, działaczy społecznych zapamiętanych jako obrońcy Kresów - zarówno Wschodnich, jak i Zachodnich, osadników na terenach należących przed rokiem 1918 do Rzeszy i osadników wojskowych na Kresach Wschodnich, kleru katolickiego, jeńców wojennych i ogółu obywateli RP - poprzez fizyczne unicestwienie lub poprzez upokarzające i poniżające odebranie im podstawowych praw: do własnego języka, tożsamości narodowej, wykształcenia, religii, wolności słowa. We wszystkich tych cierpieniach i upokorzeniach uczestniczą w dwójnasób dzieci i młodzież..

Nauczanie dzieci w rodzinnym domu jest konsekwencją ideologizacji i zasadniczo kryzysu szkoły współczesnej. Wielu świadomych rodziców, chcąc zapobiec deprawacji moralnej swych pociech w niewydolnych wychowawczo placówkach oświatowych, decyduje się na indywidualną pracę z synem czy córką.

W komunikacji pastoralnej nie powinno używać się języka teologicznego, lecz ewangelicznego.

Mija 69.rocznica pierwszej z wielkich fal wywózek Polakow na "Nieludzką ziemię". Wśród setek tysięcy ludzi wywożonych w głąb Związku Sowieckiego były dzieci, których los szczególnie nas porusza i wyciska łzy nawet po tylu latach.

/.../Kiedy Ojciec Święty przybył do Ars, przypomniał zgromadzonym tam 4 tys. kapłanów, że tym, co napełniało przerażeniem św. Jana Marię Vianneya, była perspektywa zamilknięcia przed złem. Mówił on, iż nie wolno zamilknąć, kiedy Bóg jest oskarżany i kiedy giną dusze, i nieszczęśni są pasterze, którzy nie mają odwagi głosić prawdy.

Rząd patrzy przez palce na gigantyczny transfer kapitału z kraju

Ksiądz profesor Waldemar Chrostowski analizuje sytuację w Ziemi Świętej w kontekście konfliktu Izrael - Palestyńczycy

Polska pamięć narodowa musi być kultywowana dla dobra narodu polskiego jak i świadomości narodowej Polaków, podobnie jak to czynią inne narody, dla których kutywowanie ciągłości pamięci narodowej jest podstawową mądrością polityczną, zwłaszcza, że naród polski jest jednym z najstarszych narodów Europy.

Po trzech miesiącach kunktatorstwa Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, którego szefem jest polityk Platformy Obywatelskiej Grzegorz Schetyna, wydało decyzję odmowną w sprawie ogłoszenia zbiórki publicznej na finansowanie wierceń geotermalnych w Toruniu. Trudno oprzeć się wrażeniu, że rząd zachowuje się jak pies ogrodnika: sam nie intensyfikuje prac nad pozyskiwaniem odnawialnych źródeł energii i innym nie pozwala. Taka postawa może nas słono kosztować. Do 2010 roku zobowiązaliśmy się pozyskać w ogólnym bilansie energetycznym 7,5 proc. z odnawialnych źródeł energii. Oby minister Schetyna nie musiał za rok ogłaszać zbiórki na karę, jaką w związku z niewywiązaniem się z tego zobowiązania nałożą na nas instytucje Unii Europejskiej.

Dostałem od siostry z USA kartkę na Święta. Wyglądała przyjemnie i pachniała świerkiem. Przedstawiała – na pierwszym planie – chłopczyka zawiniętego w koc, leżącego na kupce sianka. Od razu wydał mi się za duży, jak na noworodka. Na oko miał z roczek, albo nawet i dwa. Obok chłopca stała dziewczynka, trzymająca w rękach owieczkę i pasterską laseczkę. Laska przypominała raczej kij, niż pastorał. Dziewczynka uśmiechała się do chłopca, na głowie miała wiktoriański czepek, a na sobie kubraczek, taki sam jak u panienek z pensji.

Wyobraźcie sobie takie zdarzenie: W szanowanym, zawodowym teatrze znany reżyser robi spektakl według powieści nieco już zapomnianego pisarza. Załóżmy, że pisarz ów żyje (choć są tacy, którzy uparcie dowodzą, że umarł, a przynajmniej chcieliby bardzo, żeby nie żył). Jednak próby idą sprawnie, sztuka ma premierę, odnosi wielki sukces, recenzje są znakomite... Jest tylko jeden mały zgrzyt: reżyser – ani na plakacie, ani w programie, ani w wywiadach - nie wymienia nazwiska autora powieści. W ogóle nie wspomina, że jakąś powieść wykorzystał! Jak takie postępowanie można by określić? Piractwo, naruszenie praw autorskich, plagiat, kradzież? Prawo dżungli?

Dżungli jednak lepiej nie ubliżać...

Najnowsze badania dotyczące aborcji w USA obalają wszelkie mity forsowane przez proaborcyjne organizacje, jakoby rola ojca przy podejmowaniu decyzji o urodzeniu dziecka była nieistotna. Odrzucają także inne absurdalne twierdzenia o tym, iż amerykańskie matki zabijają swoje dzieci ze względu na biedę lub ich choroby.

Parlament Europejski przyjął rezolucję o prawach podstawowych w Unii Europejskiej, która wzywa wszystkie kraje członkowskie do uznania związków homoseksualnych i aborcji oraz upowszechnienia takich rozwiązań w ich prawie – donosi „Nasz Dziennik".

W książce "Niemcy w Polsce" autorstwa Marka Zybury roi się od błędów

Z Jędrzejem Dmowskim rozmawia Stanisław Januszewski.

Dlaczego uczestnikom debaty o in vitro bardziej zależy na tym, aby przyprawić Kościołowi gębę złowrogiej instytucji, niż na wskazaniu słabości Jego nauczania? - pyta Piotr Kaznowski.

Z ks. ANDRZEJEM TROJANOWSKIM, wykładowcą teologii i egzorcystą, w Przewodniku katolickim rozmawia Jadwiga Knie-Górna.

Puk, puk! „Dzień dobry, czy chce Pani porozmawiać o Biblii?”. Ile razy u progu naszych drzwi stanęło dwoje uśmiechniętych ludzi z Pismem Świętym w jednej ręce, w drugiej zaś trzymających kolejny numer „Strażnicy” lub „Przebudźcie się”?