Od razu, coby nie powstała rozbieżność w pojmowaniu – Midas to ten legendarny król od pazerności obdarowany z góry, na własne życzenie, możliwością zamieniania wszystkiego, czego tknął w złoto. No i zmieniał. Zatem biedakowi przyszło sczeznąć z głodu pośród ozłoconego przepychu.
Nasze współczesne Midasiątka mają inną swoistą „darowiznę” (ciekawe od kogo?...)

– czego się dotkną, zmienia się w  g…lędzenie o nędznej jakości intelektualnej.
I to bezpruderyjnie czynią w świetle kamer, nie pomni, iż „To nie jest ślicznie, robic takie cóś publicznie” (rym autorski:-))  
To okrutna choroba w parciu na szło i publiczne epatowanie…nieszczęściem. Własnym.  
Szkoda ludzi.
Ale to, podobno, uleczalne.
Zatem ducha i rozumu nie gaście- nikt nie jest stracony.
Ino żeby chciało się chcieć wrócić do rozumu, rozdokazywani werbalnie lewi słowolejcy – często zwani dla niepoznaki „politycznymi”…

Ileż razy trzeba powtarzać, iż „polityka to roztropne działanie dla dobra wspólnego. Nie sitwy, kolesi, rodzinki, ale wspólnego społeczeństwa, narodu, człowieczeństwa…  Ileż trzeba, żeby dotarło – w myśli, uczynku i nie w zaniedbaniu?...

Publ.: http://krzysztofnagrodzki.pl (od 17.1.20)