Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Publikacje członków OŁ KSD

Ks. dr Waldemar Kulbat - Jak żywy jest nasz Kościół?

Z raportu opublikowanego przez TNS OBOP o Kościele wynika, że aż 66 procent Polaków deklaruje zaufanie do Kościoła katolickiego, w tym 19 procent twierdzi, że w sposób zdecydowany. Mniej niż jedna trzecia - 29 procent, nie darzy go zaufaniem, w tym 11 proc. zdecydowanie.

Tylko 5 procent badanych stwierdziło, że nie ma zdania na ten temat. Odpowiedzi na dalsze pytania okazują się sprzeczne: choć 66% ankietowanych uważa, że udział Kościoła w życiu politycznym jest w naszym kraju za duży, prawie połowa (45 procent) respondentów uważa, że władze państwowe powinny kierować się zasadami społecznej nauki Kościoła. W ocenie OBOP, wypowiedzi ankietowanych wskazują na pewien spadek zaufania do Kościoła. Zaufanie do Kościoła, obok kryterium stanu praktyk religijnych ukazuje żywotność Kościoła. Jednak poszczególne sondaże przynoszą bardzo zróżnicowane wyniki. Jak żywy jest więc nasz Kościół? Czy w uzyskaniu odpowiedzi pomogą nam badania? To pytanie, nad którym zastanawiają się socjologowie i teologowie- pastoraliści. Niedawno w naszych kościołach przeprowadzano liczenie wiernych. Badanie ukazało stan uczestnictwa we mszy św. oraz odsetek przystępujących do komunii św., w poszczególnych diecezjach. Okazało się, że poziom praktyk jest bardzo zróżnicowany. Celem badań jest rozpoznanie stanu praktyk religijnych dla opracowania odpowiednich dyrektyw duszpasterskich dla bardziej skutecznego głoszenia Ewangelii. Badania praktyk religijnych mają już swoją historię. Ich początki wiążą się z działalnością francuskiego księdza- socjologa Gabriela Le Bras.  To on rozpoczął badania praktyk religijnych w zdechrystianizowanej Francji. Badania te wykazały istnienie „białych plam” czyli terenów gdzie poziom praktyk religijnych był niezwykle niski. Postulowane przez niego szczegółowe badania historyczne wykazały, że tereny o niezwykle niskim poziomie praktyk religijnych to obszary intensywnej industrializacji, przeważnie miejskie,  skupiające wykorzenionych ze swoich rodzinnych wiejskich parafii robotników. Inny rodzaj „białych plam” to tereny, które nigdy nie były ewangelizowane. Dla nich „Chrystus zatrzymał się w Eboli”. To tytuł książki ukazującej specyfikę włoskiej prowincji, gdzie ewangelizacja dokonywała się w miastach, natomiast na wsi pozostawali „paganes” czyli poganie. Także i u nas w Polsce chrystianizacja najpierw dokonywała się na  dworach królewskich czy książęcych, natomiast głęboka ewangelizacja dokonywała się powoli osiągając maksimum w XVII i XVIII wieku. Obecnie tego rodzaju badania są przeprowadzane w różnych krajach, diecezjach i parafiach. Dyskusje na temat wyników badań przypomniały mi spory jakie toczyli socjologowie w latach 70 ubiegłego wieku. Socjologowie marksistowscy z WSNS przy KC PZPR twierdzili, że w Polsce, w niedzielę do kościoła uczęszcza mniej niż 50% wiernych, socjologowie z KULu, że ponad 50%. Dość wcześnie przełożeni kościelni uznali pożytek prac badawczych, które kontynuowano zwłaszcza w rejonach intensywnej industrializacji: w okolicy Puław, Płocka, Nowej Huty itp. Obecnie szereg diecezji zdecydowało się na przeprowadzenie dość szczegółowych badań empirycznych dla ukierunkowania swoich działań pastoralnych. Ośrodkiem, który prowadzi te badania jest instytut pallotyński w Ołtarzewie, na czele którego stoi  doświadczony w tego rodzaju pracach badawczych ks. prof. Witold Zdaniewicz. Badania religijności prowadzą także ośrodki świeckie, jednak wyniki tych badań nie zawsze zasługują na zaufanie. Ankieterzy nie zachowują właściwych standardów, pytania są błędnie lub tendencyjnie sformułowane i sugerują błędne odpowiedzi, osoby dokonujące syntez i interpretacji nie są zdolne do obiektywnych ocen ze względu na swoje tendencyjne, ideologiczne nastawienie. Ponieważ wyniki tych badań są różnie interpretowane warto zwrócić uwagę na pewne nieporozumienia, które prowadzą do fałszów i błędnych odpowiedzi. Bardzo często spotykamy takie oto np. dziennikarskie przekłamania:

Zaniża się liczbę praktykujących.  Powszechnie zapomina się przed dokonaniem dalszych obliczeń odróżnić zobowiązanych i niezobowiązanych do udziału we mszy św. niedzielnej. Przecież w każdej grupie znajdują się starcy, małe dzieci, chorzy, oraz pełniący obowiązki uniemożliwiające im udział we mszy św. Dlatego należy od ogólnej liczby parafian najpierw odjąć przynajmniej 20% populacji. Dopiero wtedy można dokonać stosownych obliczeń, a wtedy odsetek praktykujących obliczany od zobowiązanych okaże się dużo wyższy.

Inne przekłamanie: Tendencyjnie interpretuje się liczbę deklarujących wiarę. Z góry ocenia się, jakoby liczba deklarujących wiarę była bardzo niska. Ci którzy tak mówią okazują swoją ignorancję. Nie wiedzą, że od czasów pierwszych badań nad przynależnością do partii politycznych oraz innych grup wiadomo, iż w każdej tego rodzaju grupie, także zbiorowości religijnej, rozkład odpowiedzi zbliża się do pewnego rodzaju krzywej. Zawsze jest stosunkowo wąska grupa głęboko zaangażowanych, wąska grupa  obojętnych czy przeciwników i duża grupa zaangażowanych przeciętnie. Natomiast nigdy nie występuje zaangażowanie odnośnie religii czy ideologii stuprocentowe. Bardzo wysokie wskaźniki identyfikacji zdarzają się jedynie w sektach lub grupach, w których nie ma poszanowania dla wolności jednostki lecz działają mechanizmy manipulacji na zasadzie technik wzbudzania  ekstazy. Dlatego osoby negatywnie nastawione do chrześcijaństwa nie powinny się przedwcześnie cieszyć, a katolicy nie powinni popadać w pesymizm, gdyż istniejący stan rzeczy odzwierciedla pewną normalność związaną z całym szeregiem czynników i uwarunkowań.

Podstawą obiektywizmu badań jest też odpowiedni dobór grupy. Postulat ten nie będzie spełniony jeśli badanie zostaje przeprowadzone w jakiejś jednorodnej grupie, aby zyskać z góry oczekiwany wynik. To oczywiście jedynie niektóre warunki obiektywizmu i poprawności badań.

W różnego rodzaju bilansach i zestawieniach warto uwzględnić również bardzo ważny element, o którym się zazwyczaj nie mówi: 2,5 miliona zaangażowanych katolików. Z ogólnopolskich badań katolickich wspólnot, organizacji, stowarzyszeń oraz instytucji jakie przeprowadził Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego SAC i opublikował w grudniu 2009 r., wynika,  że w  Polsce działa blisko 337 różnych wspólnot i ruchów katolickich, do których należy, lub przez które przeszło, ponad 2,5 mln osób. Najwięcej osób skupiają takie wspólnoty jak: Żywy Różaniec, Chóry Parafialne, Zespoły Charytatywne, Akcja Katolicka, neokatechumenat, Odnowa charyzmatyczna, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, itp. Do tego należy doliczyć wiele osób, które choć do żadnych ruchów katolickich nie należą, to jednak są ludźmi głębokiej wiary o głębokim poziomie identyfikacji.

Choć w mediach katolicy są traktowani jako mało znaczący margines, to w rzeczywistości prawdziwym marginesem są lewicowi aktywiści, grupy dewiacyjne, choćby  najgłośniej  nagłaśniane w mediach. Dlatego nie wahajmy  się przyznawać do naszych wartości! Nasz głos naprawdę jest bardzo istotny w debacie publicznej! Ciągle w społeczeństwie jest wiele osób myślących podobnie jak my, także  poszukujących Boga, wartościowego życia. Jeśli nie będziemy się przyznawać do tego w co wierzymy, to nigdy się o  tym nie przekonamy (bo inni milczą tak jak i my), nie pomożemy ludziom, którym nasze świadectwo mogłoby pomóc. A także pozwolimy sobie narzucić ideologię relatywizmu i nihilizmu.


Copyright © 2017. All Rights Reserved.