„A niebo zostawmy im -aniołom oraz wróblom”-  pisał w „Baśni zimowej” poeta Heinrich Heine, co dogadzało gustom jego epoki, epoki narodzin filozofii materialistycznej, pooświeceniowego ateizmu i naturalizmu. Tę postawę negacji religii i wiary można również tłumaczyć spustoszeniem duchowym jakie pozostawiła rewolucja francuska i jej epigoni. Także Marks i Engels, mimo, że otrzymali wychowanie religijne, jednak dość szybko w zetknięciu ze środowiskiem ateistycznym utracili wiarę. Czy jednak wiara w obiecane nam przez Zbawiciela niebo ma znaczenie dla naszego życia, czy pomaga nam przetrwać i pokonywać trudy życia? Okazuje się, że wielu  z tych, którzy odeszli od wiary, a nawet  członkowie ich rodzin w zderzeniu z trudnościami życia, bezsensem wyznawanej ideologii, popadało w depresję a nawet popełniało samobójstwa. Jaki był wpływ destrukcyjnej ideologii na ich twórczość literacką czy artystyczną? Jak ta twórczość z kolei wpływa na nasze życie? Odpowiedzią może być współczesny kryzys w wielu dziedzinach życia: w literaturze, filmie, sztuce teatralnej, w Internecie, u podstaw którego znajduje się kryzys wiary. Negacja  wiary, oznaczająca zamknięcie perspektyw na wieczność owocuje spłyceniem i banalizacją życia ludzkiego, hedonizmem, relatywizmem, a więc zniwelowaniem różnicy między dobrem a złem, rozkwitem pornografii, wreszcie popadnięciem w złą, fałszywą religię- satanizm. Jak pisze Paulo Coelho: „Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei, wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje”. Dlatego warto uwierzyć wstępującemu do nieba Jezusowi, który zapewnia: „ Dana mi jest wszelka władza w niebie i  na ziemi./…/ A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata”/Mt 28, 16-20/.