Witamy serdecznie na stronie internetowej Oddziału Łódzkiego
Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy.

Mamy nadzieję, że ułatwimy Państwu docieranie do rzetelnej informacji. Tutaj chcemy prezentować wielkość oraz problemy naszego Kościoła, zagadnienia społeczne, cywilizacyjne, publikacje członków Stowarzyszenia, stanowiska w ważnych kwestiach. Nie będziemy konkurować w informacjach bieżących z innymi portalami (niektóre z nich wskazujemy w odnośnikach), natomiast gorąco zapraszamy do lektury wszystkich tekstów - ich aktualność znacznie przekracza czas prezentacji na stronie głównej. Zachęcamy do korzystania z odnośników: "Publikacje" i "Polecane". Mamy nadzieję na stały rozwój strony dzięki aktywnej współpracy użytkowników. Z góry dziękujemy za materiały, uwagi, propozycje.
Prosimy kierować je na adres: lodz@katolickie.media.pl

Publikacje członków OŁ KSD

Janusz Janyst - Wielkopostne śpiewy „Perfugium”

Po kilkumiesięcznej przerwie wznowiony został w siedzibie OO. Dominikanów przy ul. Zielonej cykl koncertowy pod nazwą „Gdy muzyka była młodsza”. Koordynatorem cyklu jest Tomasz Zamorski OP, kierownictwo artystyczne sprawuje, jak dawniej, Marcin Bornus-Szczyciński. W ostatnich dniach lutego odbył się recital grającego na skrzypcach barokowych Zbigniewa Pilcha, który ukształtował swój występ zgodnie z koncepcją „walki postu z karnawałem”. Kolejny, już wielkopostny wieczór muzyczny zatytułowany został „Gorzkie Żale przybywajcie”.
Wystąpił powstały w 1997 roku, a wywodzący się z krakowskiej scholi dominikańskiej, wokalny Zespół Muzyki Dawnej „Perfugium”. Nonet ten, kierowany przez jednego z wokalistów, Mateusza Kowalskiego, śpiewa a cappella bez dyrygenta.
Podczas łódzkiego koncertu zabrzmiało 17 polskich i obcych utworów wielkopostnych (m.in. Cypriana Bazylika, Wacława z Szamotuł, Josquina des Pres, Orlando di Lasso). Większość kompozycji utrzymana była w fakturze wielogłosowej, aczkolwiek trzy rodzime melodie tradycyjne z XVI w. zaśpiewano w jednogłosie bądź dwugłosie.
„Perfugium” odznacza się dużą dyscypliną wykonawczą w zakresie intonacji, dykcji, frazowania. Pod wieloma więc względami występ mógł usatysfakcjonować. A jednak czasami brakowało zróżnicowania dynamicznego i agogicznego. Z kolei pieśni bezpośrednio dotyczące męczeństwa Chrystusa, jak „O Jezu, jakoś ciężko skatowany” z Kancjonału Staniąteckiego czy „Umarł na krzyżu” (anonimowa z XVIII w.) „domagały się” wręcz pogłębienia wyrazu poprzez powściągnięcie tempa i wyraźniejsze zaakcentowanie smutku. Pewien niedosyt niuansów interpretacyjnych był zapewne konsekwencją śpiewania bez współtworzącego dźwiękowy obraz chórmistrza.


Copyright © 2017. All Rights Reserved.