Póki jest to możliwe, wykorzystujmy okazję i cieszmy się z pluralizmu mediów, dzięki którym możemy zobaczyć dyskretnie skrywane aspekty rzeczywistości. Ten luksus, póki co, zapewnia Internet i jego ogromne zasoby. Oto jeden z pouczających materiałów, godnych przemyślenia. Film „Postęp po szwedzku” umieszczony na portalu internetowym You tube ukazuje przerażający rezultat systematycznego niszczenia tradycyjnego, chrześcijańskiego modelu rodziny. Film demaskuje samotność i izolację „nowego” społeczeństwa: 70% gospodarstw domowych to gospodarstwa jednoosobowe. Wszędzie doskwiera samotność i brak więzi uczuciowych między ludźmi. Autor filmu stwierdza w swoim komentarzu, że widoczne w społeczeństwie wyobcowanie jest skutkiem zamierzonej polityki partii socjalistyczno-demokratycznej. Nie musi to być prawdą, gdyż w innych krajach Zachodu rządzą liberałowie, a podobne problemy istnieją. A może jest to wina większości obywateli, którym nie chce się opiekować swymi dziećmi, nie chce się zastanawiać nad sensem własnego życia, czyli nie chce im się myśleć, bo tak jest im wygodniej ?
Charakterystyczną natomiast cechą władz jest dążenie do pełnej kontroli nad społeczeństwem. W tym przeszkodą okazuje się rodzina, stąd dążenie do jej rozbicia. Niektóre partie np. „Zieloni” propagują nawet związki poligamiczne. Padają słowa: „rodzina powinna umrzeć!”. W Szwecji każdego roku zawiera się 38 tys. małżeństw. Jednocześnie w tym samym czasie dochodzi do 31 tys. rozwodów. Powstają rodziny, w których pojawiają się  tzw. „plastikowi rodzice, czyli ojczymi, macochy, opiekujący się dziećmi z własnych oraz poprzednio zawartych i rozwiązanych już związków. W rezultacie szwedzkie rodziny  według określenia jednej z wypowiadających się w filmie osób to „wielka jajecznica”. Do zniszczenia więzi rodzinnych przyczyniają się również nieuzasadnione i szkodliwe ingerencje władz w wewnętrzne sprawy rodziny: W 1979 roku wprowadzono zakaz klapsów i karcenia dzieci wraz z ich indoktrynowaniem przeciw rodzicom: za skarcenie dziecka grozi kara do 10 lat więzienia. Dzieci są pouczane, że w razie jakiegokolwiek konfliktu mają donosić na swoich rodziców policji. Na skutek tych donosów każdego roku państwo odbiera rodzicom od 10 do 12 tys. dzieci. Film ukazuje jedną z takich spraw: dziewczynka z zemsty, za uśpienie kociąt donosi fałszywie na swojego ojca o molestowanie seksualne, ten zostaje skazany na wieloletnie więzienie, po trzech miesiącach dziewczynka oddana do domu dziecka przyznaje, że zarzut był jednak  zmyślony, jednak urzędnicza machina wprowadzona w ruch jest nieubłagana, rezultat - tragedia rodziców i dziecka, pozbawionego rodzinnego domu. Inny przykład: chory na epilepsję syn zostaje odebrany matce z powodu jej domniemanej nadopiekuńczości. Władze socjalne oddają go w opiekę rodzinie byłych narkomanów, później człowiekowi obarczonemu problemem uzależnienia alkoholowego. W tym czasie,  do matki, która ma zakaz widzeń własnego syna, syn wysyła 40 listów z błaganiem o ratunek. W końcu syn pozbawiony właściwej  opieki umiera. Matka wytacza proces państwu, który jednak przegrywa, zostaje skazana na opłatę 1,5 miliona koron tytułem kosztów procesowych. A oto inny przykład „postępu”: W 1995 roku zalegalizowano małżeństwa homoseksualistów i lesbijek. „Postępowy” kościół protestancki zostaje zmuszony do udzielania takim osobom „ślubów”. Z drugiej strony nawet organizacje gejowskie sygnalizują w swoich raportach ogromną ilość przemocy w tego rodzaju nienaturalnych związkach. 40 tys. osób w Szwecji ma przynajmniej jednego z rodziców homoseksualistę lub lesbijkę. Jak może to wpływać na wychowanie tych dzieci? Odpowiedzi należałoby szukać analizując wskaźniki przestępczości, uzależnień, samobójstw. Najbardziej tragiczne jest, że osierocone dzieci, przeważnie z innych krajów, są oddawane w adopcję  homoseksualistom i lesbijkom. Ma to rzekomo wpłynąć na ograniczenie „homofobii”. Co powiedziałyby rodziny z których pochodzą te dzieci, gdyby ich los  był im znany? Prześladowani natomiast są duchowni, którzy głoszą naukę Pisma św. o grzesznym charakterze dewiacji. Pastor zielonoświątkowy Ake Green za zacytowanie nauki Biblii na ten temat na ambonie zostaje skazany na miesiąc więzienia, sąd drugiej instancji go uniewinnił, jednak sprawa nadal jest rozpatrywana w przez Sąd Najwyższy. Pastorka protestancka w rozmowie z dziennikarzem stwierdza, że Biblia dla niej nie jest wcale słowem Bożym , poza tym jej zdaniem nie odpowiada ona na pytania współczesnego człowieka. Natomiast Pastor –gej proponuje swojego kolegę, który wiernie głosi Słowo Boże wysłać do obozu koncentracyjnego celem reedukacji! Ake Green, za wierność nauce Pisma św.  jest nieustannie maltretowany, otrzymuje telefony i listy z groźbami pozbawienia go życia i obelgami. Mnożą się także bluźniercze wystawy, na których „dzieła sztuki” ośmieszają osobę Chrystusa i apostołów. Na koniec wstrząsający fakt, w filmie ukazany na początku, jednak stanowiący pewną konkluzję: 90% ciał zmarłych poddawanych jest kremacji. Po pogrzebie 45% urn zostaje nieodebranych. Coraz więcej ceremonii pogrzebowych pozbawionych jest religijnej oprawy. Pozbawieni sentymentów, praktyczni Szwedzi nawet energię cieplną pieców kremacyjnych wykorzystują do ogrzewania domów.
W filmie, jak w soczewce skupiają się współczesne zagrożenia i tendencje antyrodzinne, antymałżeńskie i antychrześcijańskie, które mają swoje odbicie również i w innych krajach. W oparciu o przedstawione  fakty należałoby przeprowadzić wnikliwą analizę negatywnych zjawisk przedstawionych w filmie i znaleźć rzeczywiste przyczyny takiego stanu rzeczy, bo inaczej wszystkie społeczeństwa mogą wpaść w tę samą pułapkę.
Na kilka miesięcy przed śmiercią Jan Paweł II w przemówieniu do przedstawicieli Forum Stowarzyszeń Rodzinnych stwierdził: „Niestety, ataki na małżeństwo i rodzinę stają się z każdym dniem coraz silniejsze i coraz bardziej radykalne zarówno na płaszczyźnie ideologicznej, jak i w sferze prawodawstwa”. A na zakończenie Jubileuszu Roku 2000 Papież pisał: „Kościół nie może ulegać naciskom pewnej kultury, nawet jeśli jest ona rozpowszechniona i czasem agresywna”. Słowa Ojca św. dla chrześcijan powinny być ostrzeżeniem i wezwaniem do jeszcze bardziej zdecydowanej obrony rodziny.