Nie tylko bieżączką zwaną "polityka" żyje człowiek, dlatego publikujemy nadesłane wiersze siostry M. Alicji Augustynowicz - felicjanki. To zaproszenie do refleksji i dystansu wobec hałaśliwej codzienności.
kn

Życie wiruje dookoła pomnika nieśmiertelności
dzwoniąc kluczami niepowtarzalnych narodzin
niepozorna grota tchnie echem Dobrej Nowiny

cichy lot śniegu w białym Magnificat
serce poszerzone cudem zrodzenia

jeszcze drżą Matczyne dłonie
jest Życie
Portret Boga

Nie wierzysz ludziom, nie wierzysz sobie,
jutra nie widzisz, we śnie krzyczysz…
Wszystko co robisz idzie na marne,
na kres cierpienia  już nie liczysz…

Ile masz twarzy, wigilio
darowanych łask bożych
lat minionych?
Ile masz twarzy, wigilio
pogrążonych w mrokach życia,
targanych dnia szarością,
skrywanych łez utopionych
w czerwonym barszczu z uszkami?
Ile masz twarzy, wigilio
witana poświatą wieczności
rozmodlonego ducha
wdzięcznego oblicza wieczoru?
Ile masz twarzy, wigilio moja...?
Bóg się rodzi...
i
Nie było miejsca dla Ciebie.