Tytuł całości został przeniesiony z cyklu „Jeźdźcy Tolerancji” (druk: 2000-2001 r.), sprowokowanego agresywnymi hasłami – owymi „nietolerancjami dla nietolerancji”, którymi lewa propaganda okłada zawsze swoich adwersarzy – rozdygotana i zdumiona, że są ludzie, którzy mogą mieć wątpliwości co do kolejnych etapów i wariantów „postępu” .

Czy podnoszone kwestie zdezaktualizowały się? Proszę się przekonać.

Spis treści

• Tolerancja - instalacja w procesie
• To tylko stary, znany antyteizm
• Nauka – Prawda – Wolność
• Analiza współcz. kard. Ratzingera
• Świadkowie zagubienia
• Duch postępu
• O duchu raz jeszcze
• Nie detronizować Boga
• Cenzury postępu
• Priorytety aktywu
• Czeladnicy nienawiści
• Demokratyczne państwo prawa

Rozważania o tolerancji i wolności

Nadawanie nowego znaczenia fundamentalnym dla procesu komunikowania się pojęciom – tak charakterystyczne dla komunistycznej nowomowy – jest również obecnie praktykowane. Wydana przez Oddział Łódzki Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy książka Krzysztofa Nagrodzkiego pt. „Jeźdźcy Tolerancji” rozpoczyna się refleksją na ten właśnie temat.
Nagrodzki, absolwent Politechniki Warszawskiej, publicysta, sekretarz Oddziału Łódzkiego KSD i organizator cyklu ogólnopolskich konferencji z cyklu „Dziennikarz między prawdą a kłamstwem”, opublikował wiele lat wcześniej dwa tomiki poetyckie a w roku ubiegłym - „Mistyfikatorykę”, będącą formą intelektualnego „rozprawienia się” z antykatolickimi mitami. Najnowsza pozycja stanowi wybór tekstów publicystycznych zamieszczanych m.in. w „Myśli Polskiej”, „Niedzieli”, „Naszym Dzienniku”, „Kurierze Zachodnim”, „Źródle”.

Czym jest tolerancja? Jeszcze pół wieku temu pojęcie to oznaczało znoszenie, ścierpienie cudzych poglądów i zachowań, a nawet wyrozumiałość dla nich, choćby były one sprzeczne z naszymi. Najnowsze leksykony, w duchu postmodernistycznego wszech przyzwolenia nakazują w definicji tolerancji akceptacje czy wręcz szacunek dla odmienności. Jak można szanować demagogię, obłudę, nihilizm, wszelakie formy działań antyreligijnych, podporządkowanie się zaleceniu „róbta co chceta”, pornografię, zboczenia, antysztukę - pyta Nagrodzki, rozwijając poszczególne wątki w kilkunastu szkicach. Taka „tolerancja” staje się instrumentem relatywizmu, determinuje fałsz poznawczy i libertynizm.

W „Jeźdźcach Tolerancji” sporo uwagi poświęca autor problemowi wolności, traktowanej dziś często jako wolność od odpowiedzialności i znajdowania prawdy, oraz związanej z tym kategorii „postępu”. Pisze o ateizmie, przybierającym postać agresywnego antyteizmu, o dechrystianizacji kultury, dehumanizacji różnych sfer życia, o toczącym się boju o człowieka. Rozpatruje powinności polityki, nauki, sztuki, przywołując m.in. myśli Karola Wojtyły i Josepha Ratzingera.

Jest to publicystyka „gorąca”, zaangażowana, skoncentrowana wokół obrony wiary, prawdy i wartości moralnych, prowokująca więc do poważniejszej refleksji.

Janusz Janyst

Niedziela nr 45 z 6 listopada 2011 r.