Niemiecki dziennik „Frankfurter Allgemeine Zeitung” podkreśla duży rezonans, jaki wywołał  niedawny dokument Kongregacji Nauki Wiary wobec problemu błogosławieństwa związków osób tej samej płci. W chwili obecnej szacuje się, że  ponad 2000 duchownych, diakonów, referentów pastoralnych i zakonników przyłączyło się do protestu przeciwko stanowisku Kongregacji Nauki Wiary.

Inicjatorami protestu byli ksiądz Bernd Moenkebuescher z Hamm oraz pastor uniwersytecki Burkhard Hose z Wuerzburga . Szacuje się że aż jedna trzecia osób popierających protest to duchowni. Poparcie protestów w tym przypadku oznacza faktycznie nawoływanie do nieposłuszeństwa kościelnego.

Wezwania do nieposłuszeństwa przybrały bardzo różne formy. I tak na przykład arcybiskup Bambergu miał powiedzieć w niedzielnym kazaniu, że prosimy o błogosławieństwo boskie nie tylko dla rodzin, ale także dla osób stanu wolnego oraz ludzi, „którzy wybrali dla siebie inne formy życia”. Niektórzy duchowni nie tylko proszą o takie błogosławieństwo, ale potwierdzają, że je podejmowali i będą podejmować.

W relacjach Polaków mieszkających w Niemczech usłyszałem, że spotykali się z argumentacją w dyskusjach z wiernymi ze wspólnoty niemieckiej, że skoro błogosławi się budynki, dzwony czy zwierzęta, nie powinno się odmawiać błogosławieństw osobom homoseksualnym. Przyznam się że nie wiem, czy taka argumentacja w niezamierzony sposób nie stanowi drastycznego wręcz aktu poniżenia homoseksualistów, odbierając im wolność samostanowienia , tak znaczącą dla godności osoby ludzkiej.

Diecezja Limburg zamieściła na facebooku wizerunek katedry w barwach tęczy. Biskup Drezna nazwał pismo watykańskie rozczarowującym, a biskup Osnabrück ocenił, że „od dawna wiadomo, iż takie proste odpowiedzi nie kończą pytań, a raczej je nasilają“. Wreszcie,  biskup Moguncji zarzucił, że Kościół nie może ignorować ustaleń nauki. Niestety, wydaje się, że to właśnie biskup Moguncji wykazuje kompletną ignorancję w zakresie ustaleń genetycznych dotyczących problemu homoseksualizmu.

Jednak kwestią kluczową pozostaje tutaj, jak sądzę dwie sprawy. Pierwsza, to wybitnie schizmatycki charakter owych protestów. Zarzucając „Watykanowi”, jego stanowisko już samym tym sformułowaniu deprecjonuje się Urząd Nauczycielski Kościoła. Bowiem treścią polemik i kontrowersji nie są dokumenty urzędników watykańskich, ale orzeczenia Magisterium Kościoła. Kościół w Niemczech, który już jakiś czas temu ogłosił, że nie jest filią Rzymu, dokonuje kolejnego kroku rozrywającego więź wewnątrzkościelną.
Sprawa druga wydaje się jeszcze bardzie
j bulwersująca. Oto w czasie pandemii, w czasie lockdownu, który w sposób radykalny ogranicza prawa i możliwości katolików do kontaktu z Bogiem, w niektórych kręgach kościelnych naczelną wartością staje się nie Eucharystia, ale błogosławienie zaspokajania przyjemności seksualnych. Nie Bóg, ale hedonizm stają w centrum świata wartości. To przewartościowanie ma charakter fundamentalnie ważny.

Wydaje się, że mrok ogarnia ziemią. Pytanie, czy widać w tym roku światło nadziei.