Miłosierdzie Boże w praktyce rycerskiego zakonu Jana Pawła II-go

„Mężczyzna, ukazując i przeżywając na ziemi ojcostwo samego Boga, powołany jest do zabezpieczenia równego rozwoju wszystkim członkom rodziny” (nr 25)
        Jan Paweł II w  „Familiaris Consortio”.

To wezwanie, skierowane przez Jana Pawła Wielkiego do wszystkich mężczyzn, czujących odpowiedzialność za swoje rodziny, trafiło przed blisko 10-ciu laty do umysłów i serc grupki katolickich mężczyzn. Powołali oni do istnienia świeckie zgromadzenie życia duchowego „Zakon Rycerzy Jana Pawła II”. Zakon nasz liczy obecnie ponad 650 braci (tak się do siebie zwracamy), działających w większości  polskich diecezji w 60-ciu parafiach pod kierunkiem ich proboszczów. Zakon istnieje już także w Kanadzie i od lutego 2020 roku - na Ukrainie. Wszystkiego o naszym zakonie można dowiedzieć się na stronie https://rycerzejp2.com.pl.

Gromadzimy mężczyzn - mężów i ojców rodzin, świadomych swej wiary katolickiej i miłości ofiarnej. Pamiętamy wołanie Jana Pawła II: "Każdy z Was (…) znajduje też w życiu jakieś swoje Westerplatte, jakiś wymiar zadań, które trzeba podjąć i wypełnić, jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć, jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić, nie można zdezerterować. Wreszcie, jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić, tak jak to Westerplatte. Utrzymać i obronić, w sobie i wokół siebie, obronić dla siebie i dla innych".

Naszym Westerplatte, naszym rycerskim powołaniem są nasze rodziny. To teren naszych codziennych i nieustannych „rycerskich walk”, naszych zmagań o ich ziemskie dobro i o zbawienie wieczne.

Jako wzorzec męskiej wiary i przewodnika duchowego wybraliśmy Osobę Jana Pawła II-go. Jego nauczanie jest dla nas drogowskazem tak w życiu rodzinnym, jak też zawodowym, społecznym i narodowym. Studiując nauczanie Jana Pawła II dążymy do rozpoznania, czego Chrystus oczekuje od rycerza Zakonu Jana Pawła ? Rozeznanie to prowadzi do rozpoznania prawdy, do ustalenia dobra i zła we własnym życiu i działaniu, polega wreszcie na rozeznaniu woli Bożej wobec każdego rycerza. Prowadzi ono do uformowania prawego sumienia. Bowiem, jak powiedział nasz Patron: „Polsce potrzeba ludzi prawego sumienia”.

Nasze rycerskie charyzmaty, którymi się kierujemy, to: wiara katolicka, ale także solidarność, miłosierdzie i patriotyzm. Bowiem sama wiara - bez czynów - byłaby pusta. Jezus powiedział przecież do św. Faustyny: „Żądam od ciebie uczynków miłosierdzia. (…) Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźniemu: pierwszy - czyn, drugi - słowo, trzeci - modlitwa”. (Dzienniczek 472).

Już druga (z 14-tu) encyklika Jana Pawła II „Dives in Misericordia”, ogłoszona w 1980 r., nauczała o Bogu bogatym w miłosierdzie. Encyklika wyjaśniała znaczenie Miłosierdzia Bożego dla chrześcijańskiej moralności.

Dlatego w naszych rycerskich działaniach kierujemy się wyobraźnią miłosierdzia - przede wszystkim względem własnych rodzin, za które czujemy się odpowiedzialni i którym służymy. Wspieramy także tych braci, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji, zarówno materialnej, jak i duchowej. Wspomagamy się wzajemnie w potrzebie, najczęściej modlitwą, a w miarę możliwości również czynem.

Udzielamy duchowego wsparcia codzienną modlitwą tym braciom, którzy wsparcia potrzebują i o takie proszą: z racji choroby, zbliżającej się operacji, ale także z radosnych przyczyn, jak narodzenia dziecka czy ślubu. Stosowne intencje modlitewne odbieramy codziennie mailem przez Internet. Modlimy się także za naszych zmarłych braci (już czterech z nich tworzy naszą niebieską chorągiew).

Wychodzimy też poza nasze środowisko; staramy się świadczyć miłosierdzie względem potrzebujących, zarówno poprzez uczynki skierowane do ciała, jak i do duszy. A więc m.in. uczestniczymy w charytatywnych zbiórkach żywności w ramach „Caritas”, które potem przekazywane są rodzinom potrzebującym, a także domom dziecka. Niektórzy z nas, którzy mają możliwości, pomagają w remoncie obiektów pomocy społecznej. Inni wspomagają je finansowo.

Bywa, niestety aż nazbyt często, że stajemy w naszym życiu, w naszych rodzinach czy w najbliższym otoczeniu wobec sytuacji dramatycznych, tragicznych (jak pandemia, śmierć, nieuleczalna choroba najbliższej osoby, niszczący nałóg czy głęboko krzywdzące postępowanie). Wobec takiego Zła stajemy bezradni, temu Złu nie możemy zaradzić czynem. Pozostaje wówczas zwrócić się do Boga, który jest samym Dobrem. I błagać Go o miłosierdzie.

O miłosierdzie Boże błagamy codziennie koronką w godzinie miłosierdzia. Nie każdy z nas znajduje czas (chociaż zabiera ona zaledwie 6 minut !) na tę modlitwę, nie wszyscy zwracamy się do Boga o tej właśnie godzinie. Jednak wszyscy codziennie wołamy w duchu: ”Jezu, ufam Tobie !”

Rycerska modlitwa koronką silniej brzmi, gdy zbieramy się razem. Tak bywa zwłaszcza każdego 22-go dnia miesiąca (na pamiątkę inauguracji pontyfikatu naszego Patrona, tzn. 22 października 1978), gdy w godzinie miłosierdzia modlimy się wspólnie w krakowskich Łagiewnikach przy relikwiach św. Faustyny, Apostołki Bożego Miłosierdzia. Zaraz potem, o godz. 17-tej uczestniczymy (zwykle w liczbie ok. 10-ciu braci) w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Krakowie na Białych Morzach we mszy św. ku czci naszego Patrona, a po mszy św. w procesji światła z Jego relikwiami.

Niewątpliwie najsilniejszym przeżyciem są dla nas coroczne rycerskie rekolekcje, podczas których w Krakowie zbieramy się wszyscy, którzy mogą tam przyjechać. Wtedy to armia licząca około 300 braci, odzianych w rycerskie czarne płaszcze z herbem św. Jana Pawła i ryngrafami na piersiach, zwraca się za pośrednictwem Jana Pawła Wielkiego i św. Faustyny do Chrystusa wołaniem wielkim: „Jezu, ufam Tobie !”

Boże Miłosierdzie pozwala nam - rycerzom Zakonu Jana Pawła II - wzrastać duchowo i umacniać nasze rodziny. Owoce owego wzrostu są różnorakie, m.in.:
- obrona życia nienarodzonych (Zakon nasz jest współorganizatorem corocznego marszu w obronie życia w Warszawie; niektórzy bracia regularnie manifestują przed szpitalami, dokonującymi aborcji);
- codzienne modlitwy koronką, codzienny różaniec, codzienna lektura aktualnych czytań mszalnych, wyjaśniona komentarzami naszego Patrona;
- niektórzy bracia służą jako szafarze Najświętszego Sakramentu, posługując chorym  w szpitalach;
- regularnie wspieramy naszych duszpasterzy modlitwą „Margaretki”.

O takie owoce dla nas i dla naszych rodzin prosimy naszego Patrona w modlitwie:

Modlitwa Rycerza Jana Pawła II

Janie Pawle II Wielki - nasz święty Patronie,
Wspomagaj nas w codzienności
i nie dozwól byśmy zeszli z drogi zbawienia.
Ty swoje życie oddałeś Bogu przez Maryję,
spraw abyśmy za Twoim przykładem
ofiarnie trwali w Służbie Bożej.
Upraszaj naszemu Zakonowi jedność i pokój,
niech za Twoją przyczyną
każdy Rycerz wzrasta w świętości,
abyśmy kiedyś spotkali się wszyscy w niebie.
                    Amen

brat Paweł Gruszczyński   OMIPII
rycerz Matki Bożej Opiekunki Rodzin, Łódź

 

Inwestytura

Rycerz JPII ze Strażnikami Dzwonu

foto-Marek Kamiński

 

Udział w procesji św. Faustyny

(Retro) Msza św. prymicyjna abpa Konrada Krajewskiego 

foto Barbara Gruszczyńska

nad. MK