W naszej polskiej tradycji najbardziej uroczystym i pełnym pięknych wzruszeń jest wieczór wigilijny. Wieczerzę wigilijną rozpoczynamy od dzielenia się opłatkiem i składania sobie życzeń. Opłatek jest tym, co nas łączy i sprawia, że choć na chwilę zapominamy o naszych troskach i kłopotach. Nazwa „opłatek” pochodzi od łacińskiego słowa oblatum (dar ofiary) i oznacza rodzaj przaśnego chleba pieczonego w formie bardzo cienkich płatków.

Technologia pieczenia opłatków jest od wieków taka sama. Składniki ciasta to mąka o dużej zawartości glutenu i woda, połączone w odpowiednich proporcjach, bez dodatków spulchniających i słodzących. Po wymieszaniu, kiedy ciasto uzyska konsystencję ciasta naleśnikowego, wylewa się na specjalne urządzenia przypominające gofrownice. Matryce przedstawiają sceny o tematyce bożonarodzeniowej: Święta Rodzina, pokłon pasterzy, anioły podążające do szopki, hołd składany przez mędrców ze wschodu. Upieczone opłatki, aby uodpornić je na łamliwość, umieszcza się w siatkach w pomieszczeniu z nawilżaniem.

Prawie każda polska rodzina pragnie mieć opłatek na wigilijnym stole. Szczególnie dziś przełamanie się opłatkiem powinno być dla każdego wielkim przeżyciem. Kiedy w wigilijny wieczór spotkamy się z najbliższymi, pamiętajmy także o ludziach chorych i tych, którzy ich pielęgnują, abyśmy przez opłatek stali się jedną wielką rodziną. Pomyślmy o tych, z którymi mamy nieporozumienia, niedomówienia, aby wraz z bielą opłatka i symboliką, którą on niesie ustąpiły wszelkie urazy.

W obecnych trudnych czasach pandemii winniśmy nabywać opłatki poświęcone w swoich parafiach, będzie to symbol jedności wspólnoty parafialnej, która w ten sposób z okazji Świąt Bożego Narodzenia dzieli się chlebem na znak miłości i braterstwa.
    

Foto: Marek Kamiński

Artykuł ukazał się w Niedzieli Łódzkiej