Nie, nie chodzi mi tym razem o powroty do szkolnych ław-chociaż i one miały swoje dramaturgie-szczególnie po bardzo udanych i szalonych wakacjach :-)
- mam na myśli powrót wspomnieniami do owego „września roku pamiętnego, gdy wróg napadł na Polskę z kraju ościennego”.

Czy jest jakaś polska rodzina, która nie niesie jeszcze-zapewne już w kolejnym pokoleniu-pamięci o wyrwanych Bliskich z ich domów?...

Nasza miała bardzo trudny bagaż, ponieważ, kiedy żyła jeszcze moja Mama, wciąż wracała myśl o ukochanym Bracie-Jerzym-poległym w bitwie we wrześniu 1939 roku pod Krasnobrodem i o ofierze życia Ojca-Józefie-członku AK, więźnia Zamku Lubelskiego, Majdanka i Oświęcimia (Auschwitz) - gdzie zakończył swą ziemską drogę w maju 1944 roku.

Mama spotyka Ich już w inny wymiarze, a ja chociaż w ten sposób chciałbym zasygnalizować, że też pamiętam… że pamiętamy…

I do zobaczenia… w Domu Ojca!