Jeden z uczniów Jego, Andrzej,
brat Szymona Piotra, rzekł do Niego:
"Jest tu jeden chłopiec,
który ma pięć chlebów
jęczmiennych i dwie ryby,
lecz cóż to dla tak wielu? "

Ten chłopiec - to pierwszy ministrant. Pozostał bezimienny. A szkoda.
Tak wiele mówi o swoim domu. Dobrze wychowany. Rodzice zaopatrzyli go
w chleb i ryby, na drogę, na czas spotkania z Nauczycielem. Zasłuchany
w Nauczyciela. A przecież dzieci nieraz "przed czasem:" odczuwają głód.
On - przeciwnie - czekał aż ktoś da znak na przerwę, na posiłek.

I ten św. Andrzej Apostoł. Jaki on ma przenikliwy wzrok. W tak wielkim tłumie
wypatrzyć takiego chłopaka. Z chlebkami i rybami. I podprowadzić do Jezusa.
I chłopiec wszystko oddaje Nauczycielowi. Bez zastanowienia, bez kalkulacji.
I zapewne pozostał blisko Mistrza. I słyszał płynące z ust Mistrza błogosławieństwo
i dziękczynienie. Jakie były dalsze koleje jego życia ?

Tak, dzieci ratują świat !  Nie zabraniajmy im przychodzić do Jezusa z tym, co niosą
w swoich dłoniach i sercach. A nam Panie daj tak bystre oczy, jakie miał św. Andrzej
Apostoł. By wciąż w tłumie dostrzegać tych, którzy mają może "okruchy", ale są
gotowi je ofiarować na rzecz dobra wspólnego, a gdy Chrystus pobłogosławi
i z dziękczynieniem będziemy korzystać z każdego dobra - dla wszystkich starczy
darów ziemi. LAUDATO, SI.