Modliłem się i dano mi zrozumienie…
/ Mdr 7, 7 /
Któż z nas nie ma pragnienia, aby rozumieć rzeczywistość : i tę, jaką stanowi stworzony świat
i tę w wymiarze społecznym. A także zrozumieć, dlaczego jedni kochają dobro, a inni lubują się w czynieniu zła. Klucz do tego rozumienia leży w „duchu mądrości”, którego trzeba przyzywać już od świtu. Modląc się każdego ranka o to, by najpierw rozumieć dar czasu, dar
dnia i nocy i o to, aby w ciągu dnia nie przeoczyć żadnej okazji do czynienia dobra, poczynając od miłego uśmiechu, aż po wielkie czyny – na miarę oczekiwań ludzkości.
„Nasyć nas o świecie swoją łaską” – tak śpiewamy w dzisiejszym psalmie responsoryjnym.
Tak, by łaska obecności tego „żywego słowa Bożego” była już przy mnie od świtu i pomagała porządkować pragnienia i myśli serca.
Bo będąc tak wyposażonym można przeżyć codzienne Jezusowe spojrzenia na mnie,
„spojrzenia z miłością” i przyjąć zaproszenie Jezusowe: „przyjdź i chodź za Mną”.
Modliłem się. I aktem strzelistym mijając kościół czy krzyż przydrożny. I południową przerwą na Anioł Pański. I wieczornym pacierzem. I modliłem się w wielkiej narodowej
wspólnocie w godzinie Apelu Jasnogórskiego. I to daje mi zrozumienie, jak wielka jest misja
naszego Narodu, który każdego dnia o wieczornej porze przynosi do tronu Królowej Polski
swoje codzienne okruchy miłości Boga i Ojczyzny. Tak wielka – wielomilionowa – wspólnota Narodu, który się modli. To szczególna radość, ze zrozumienia tej sprawy.
To jakaś wielka misja naszego Narodu !
I można powiedzieć, iż widziałem i modlących się bogatych i ubogich, więzionych i wolnych,
sportowców i kibiców, i nauczycieli różnych przedmiotów. I małżonków trzymających się za dłonie, i wdowy i wdowców spoglądających na fotografię współmałżonka, który oczekuje
w Domu Ojca na swoją najbliższą osobę. Bo wraz z modlitwą przychodzi zrozumienie,
co zrobić z bogactwem, ale i jak z godnością przeżyć biedę. Jak wyjść z kryzysu i jak wieść
hufce do walki o tożsamość kultury narodowej.
Panie, daj na modlitwie zrozumienie …..
/ Mdr 7, 7 /
Któż z nas nie ma pragnienia, aby rozumieć rzeczywistość : i tę, jaką stanowi stworzony świat
i tę w wymiarze społecznym. A także zrozumieć, dlaczego jedni kochają dobro, a inni lubują się w czynieniu zła. Klucz do tego rozumienia leży w „duchu mądrości”, którego trzeba przyzywać już od świtu. Modląc się każdego ranka o to, by najpierw rozumieć dar czasu, dar
dnia i nocy i o to, aby w ciągu dnia nie przeoczyć żadnej okazji do czynienia dobra, poczynając od miłego uśmiechu, aż po wielkie czyny – na miarę oczekiwań ludzkości.
„Nasyć nas o świecie swoją łaską” – tak śpiewamy w dzisiejszym psalmie responsoryjnym.
Tak, by łaska obecności tego „żywego słowa Bożego” była już przy mnie od świtu i pomagała porządkować pragnienia i myśli serca.
Bo będąc tak wyposażonym można przeżyć codzienne Jezusowe spojrzenia na mnie,
„spojrzenia z miłością” i przyjąć zaproszenie Jezusowe: „przyjdź i chodź za Mną”.
Modliłem się. I aktem strzelistym mijając kościół czy krzyż przydrożny. I południową przerwą na Anioł Pański. I wieczornym pacierzem. I modliłem się w wielkiej narodowej
wspólnocie w godzinie Apelu Jasnogórskiego. I to daje mi zrozumienie, jak wielka jest misja
naszego Narodu, który każdego dnia o wieczornej porze przynosi do tronu Królowej Polski
swoje codzienne okruchy miłości Boga i Ojczyzny. Tak wielka – wielomilionowa – wspólnota Narodu, który się modli. To szczególna radość, ze zrozumienia tej sprawy.
To jakaś wielka misja naszego Narodu !
I można powiedzieć, iż widziałem i modlących się bogatych i ubogich, więzionych i wolnych,
sportowców i kibiców, i nauczycieli różnych przedmiotów. I małżonków trzymających się za dłonie, i wdowy i wdowców spoglądających na fotografię współmałżonka, który oczekuje
w Domu Ojca na swoją najbliższą osobę. Bo wraz z modlitwą przychodzi zrozumienie,
co zrobić z bogactwem, ale i jak z godnością przeżyć biedę. Jak wyjść z kryzysu i jak wieść
hufce do walki o tożsamość kultury narodowej.
Panie, daj na modlitwie zrozumienie …..