W Instytucie Europejskim w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 262/264 odbyła się premiera filmu dokumentalnego pt. „Konzentrationslager Stutthof”, który jest pierwszym z cyklu 25 filmów tworzących Antologię Niemieckich Obozów Zagłady w Europie. Niemiecki nazistowski obóz Stutthof – usytuowany w obrębie Wolnego Miasta Gdańsk – został założony na powierzchni 0,5ha 2 września 1939 r., natomiast w grudniu 1944 r. obszar obozu liczył już 120ha. Do obozu napływały transporty więźniów m.in. z Danii, Norwegii, Finlandii, Litwy, Łotwy. W ciągu 2077 dni działalności zarejestrowano około 110 000 więźniów.

Obchodzimy kolejne wspomnienie ofiary dzielnych ludzi, którzy w rożnych okolicznościach i ciągu przyczynowo-skutkowym „swój życia los rzucili na stos”. Na ofiarny stos Ojczyzny.
W różnych czasach te bojowanie miało – i ma - różne wymiary i wymaga innych ofiarności, wszak jedno pytanie i odpowiedź na nie jest wspólna: Czy z miłości do Ojczyzny, do Prawdy do Boga i Wiary, jesteśmy w stanie, bylibyśmy w stanie dać tak krańcowe świadectwo wierności owym pryncypiom?...

,,Piniędzy nie było i nie będzie” - twierdził wasz ekspert, a tu masz - nie tylko są, ale nawet mają dać wam (no i nam) trzynaste emerytury. Gospodarka rozwija się. A sabotażyści pisowscy realizują wasze daaaaawne hasło mityczne „Żeby ludziom żyło się dostatniej”. A nawet sensowniej.

Któż z nas nie słyszał o Arce Noego, o tragicznym, opisanym w księdze Rodzaju Potopie (Rdz, 6-8), o pełnych powagi zdaniach Jezusa na temat Noego: Albowiem jak w czasie przed potopem

Zresztą nie tylko tzw. ateiści. Słabomyślność dotyka wielu, których opuszcza z różnych względów uczciwość rozeznawaniu rzeczywistości. Uczciwość bądź przyrodzone kłopoty umysłowe.
A może jakieś inne obłędne dyrektywy, czy kwity?...

Z podziwem spoglądam na średniowiecznych pątników, ci, wybierając się w świat, nie mierzyli czasu. Nie byli ograniczeni dziennymi etapami do przejścia, jakie sobie z własnej woli narzucamy. Człowiek wieków dawnych odchodził od szlaku, zaglądał do sławnych klasztorów ukrytych po górach, nawiedzał groby świętych, całował relikwie. Gdy zaspokoił duchową potrzebę i dopełnił świętego obowiązku, wtedy dopiero powracał na utarty szlak. Peregrynację traktował jako duchową przygodę życia.

Homotryndy, pseudo antysemityzm wysysany jakoby z mlekiem matki – polskiej matki - to powtarzające się dywersje central niepokoju. Antypolskich, ale i szerzej antycywilizacyjnych i antyludzkich. Tak – antyludzkich, ponieważ każdy fałsz jest przeciw człowiekowi, przeciw ludziom, przeciw ludzkości.

Kto sieje wiatr…
Ta zadziwiająca i gorsząca ostatnio próba destabilizowania dobrych stosunków Polsko-Izraelskich nie może nie budzić podejrzeń o celowe mieszanie. I każe postawić klasyczne pytanie:, „Kto za tym stoi?” Kto sieje wiatr?...
Ale skoro tak się dzieje, nie można zastać pokornie biernym.

14 lutego 1942 r. w Londynie rozkaz Wodza Naczelnego i Premiera Rzeczypospolitej Polskiej – generała broni Władysława Sikorskiego – przemianował działający od 1939 r. Związek Walki Zbrojnej w Armię Krajową.
Z okazji 77 rocznicy powstania AK, w kościele pw. Najświętszego Imienia Jezus przy ul. Sienkiewicza 60 w Łodzi, została odprawiona uroczysta Msza święta. Żołnierzy AK, przedstawicieli wojska, poczty sztandarowe oraz wiernych powitał superior o. Remigiusz Recław SJ.

Nasze zdziwienia – ludzi starszych - wynikają zapewne również z zapomnienia, iż to, co dla nas oczywiste, sprawdzone, dla młodszych – szczególnie tych, którzy w pędzie codzienności mają mało czasu - a może i chęci - na refleksję, na głębsze zastanowienie nad sensem bieżączkowego czynienia – dla tych młodziaków (niezależnie od wieku)  - to terra incognita*

- Mroczności umysłu czy duszy?
- A może tylko młodzieżowe przywary starości?...
Te pytania Szanowny Kolego, nasuwają się coraz częściej, kiedy stykam się z natężeniami  - bardziej lub mniej publicznymi  - niektórych ludzi, braci w człowieczeństwie, które nie mogą nie wywoływać owego zastanowienia: Czy to problem tylko zbyt pośpiechowatego umysłu czy już, pogłębiony, również duszy?...

Wujaszek Władek Kuczyński wpadł do mieszkania tarzając się ze śmiechu. Wreszcie wydusił z siebie "operetka przyjechała do Wilna ". Wujek przypadkowo znalazł się na jednej z wileńskich ulic. Zobaczył scenę świadczącą, że coś się szykuje. Grupka facetów, rozmawiając z sobą w jakimś obcym języku, ustawiła drewniane taborety i  drabinę  , prężąc się stanęła na tej "trybunie ". Raptem popłoch .

Czyny Pani EK. - czyli kolejnego człowieka wiadomego Prezesa zakamuflowanej w tzw. opozycji, nie mogą budzić zastrzeżeń. Raczej podziw. To przecież konsekwentne ośmieszanie i rozkładanie wrogów politycznych PiS-u. Od wewnątrz.  I pamiętaj, że to ja– już dawno temu – pisałem Ci w którymś z listów o takim poświęceniu.

„Nienawiść daje siłę, ale odbiera rozum” (Monika Jaruzelska w Sieci48/2018) - To prawda. Jeno swoisty zysk owej „siły” jest zazwyczaj krótkotrwały, a defekty mogą sięgać wieczności. Nie mówiąc już o „tutejszych” dolegliwościach.
Ale czy to może dotrzeć do zagonionych mentalnie w bieżączkę samouwielbiania się biedaków różnych profesji i stanu?…

Droga z Navarrety do Nájera  podbija serce swą urodą - siedemnaście kilometrów polami wśród winnic, w otoczeniu lekkich pagórków, z widokiem wysokich gór na północnym horyzoncie. Gdzieś tędy przechodził Inigo, późniejszy Ignacy Loyola. W swym skrypcie biograficznym poświęcił nieco miejsca zdarzeniu, do jakiego doszło w drodze z Navarrety do odległego stąd Montserratu w Katalonii. Historia zabawna, ale i

Słowo wizyta jest stale obecne w potocznym użyciu, ale zapewne nie każdy zdaje sobie sprawę, że znalazło się ono w naszym języku zapewne z języka francuskiego, do którego dostało się bezpośrednio  z języka Rzymian (teren obecnej Francji zwany dawniej Galią był przez wiele lat we władaniu Rzymian), w którym visito (-are; 1. dekl.) znaczy odwiedzać.

Cudowne miejsce. Prawdziwe ustronie, cisza, skupienie. Dotknięcie zamierzchłości. Ale i pamięć historyczna. Przez całe wieki tożsamość Hiszpanów budowana była na pamięci o zwycięstwie chrześcijan nad muzułmanami pod Clavijo. Bitwa była rzeczywistym przełomem w procesie odbierania ziem zagarniętych chrześcijanom przed stu trzydziestu laty przez mahometan.

Nie, Kolego, nie będzie o tych biedakach szukających w prostych alkoholowych czy narkotykowych zakamarkach furt do raju – jakiegoś chwilowego raju, czy choćby raiku… jakiegoś ersatzu piękna, dobra, spokoju duszy.

Rodzina  Pospieszalskich zakończyła cykl koncertów „Kolędy u Jezuitów”, które odbywały się pod patronatem abp Grzegorza Rysia – Metropolity Łódzkiego i Grzegorza Schreibera – Marszałka Województwa Łódzkiego. W świątyni pw. Najświętszego Serca Jezusowego wystąpił m.in. Chór Cantus Cordis z Białorusi, Zespół Pieśni i Tańca Śląsk im. Stanisława Hadyny.

Zbrodnia, zbrodnia szaleńca mordującego na oczach tysięcy prezydenta Gdańska śp. Pawła Adamowicza, przypomniała, iż zło nigdy nie ustaje. Tylko wybiera narzędzia do zadania ciosu. Ciału i duszy. Duszy i ciału.
- Kto za tym stoi?

Biskup Adam Lepa uczestniczył w spotkaniu opłatkowym członków i przyjaciół chóru Harmonia. Przybyłych gości powitała Małgorzata Ircha Prezes Stowarzyszenia Śpiewaczego „Harmonia”. Pani Prezes życzyła – zdrowia, opieki Chrystusa i Matki Bożej na każdy dzień tego roku i aby nasze serca otworzyły się na miłość dla wszystkich.

W kościele pw. Najświętszego Serca Jezusowego łodzianie wysłuchali przepięknego wykonania Litanii Ostrobramskiej trzeciej przez Zespół Pieśni i Tańca Śląsk im. Stanisława Hadyny. Miejsce koncertu nie było przypadkowe.

Organizatorem koncertu było Stowarzyszenie Słowo i Muzyka u Jezuitów, a patronat objęli ks. abp Grzegorz Ryś – Metropolita Łódzki oraz Grzegorz Schreiber – Marszałek Województwa Łódzkiego, natomiast głównym sponsorem było Województwo Łódzkie – promuje łódzkie. (zob. też foto - niżej -kn)

Z programem „Hej, kolęda, kolęda!”  przybyli do Łodzi kolędnicy z Mińska.
Wielobarwne widowisko z Maryją, bocianem, niedźwiedziem, kozą, śmiercią przypomniało nam o pięknym czasie kolędowania. Przedstawienie ubogaciły kolędami w języku polskim i białoruskim chór Cantus Cordis i zespół dziecięcy Śpiewające Serduszka.

Stara dama SLD p. Szynyszyn daje się posyłać. Ostatnio z opisem p. Agaty Kornhauser-Dudy.  
Z takim polotem, że później Wasz szef Czarzasty musiał przepraszać.

Na jedenastokilometrowy odcinek do Los Arcos Mariola wyszła o świcie. Za nią podążyły zaraz trzy Dunki, które w nocy, rzucając się niespokojnie na swych posłaniach i coś mamrocząc, nie pozwalały mi się wyspać. Na miejscu pozostałem do wschodu słońca, by przy niskim świetle i z odpowiedniej perspektywy zrobić zdjęcie wzgórza z zamkiem na szczycie. Udało się!

Przepiękny widok, raz przy pełnym świetle dnia z dywanem winnicy tkanej na zielono na pierwszym planie, a teraz, przy wschodzącym słońcu z rżyskiem o barwach lejącego się złota.

Mszą świętą w Kościele Rektoralnym Środowisk Twórczych pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny w Łodzi przy ul. M. Skłodowskiej - Curie 22 rozpoczęło się spotkanie noworoczne łódzkich twórców kultury i sztuki. Uroczystej liturgii przewodniczył Metropolita Łódzki abp Grzegorz Ryś.

Te dwa pierwsze tygodnie wojny w Wilnie specjalnie się nie odczuwało. Raz i drugi Niemcy dokonali nalotów, ale  bomby spadły gdzieś daleko od naszego domu. Na ulicach pojawiali się polscy żołnierze , ale nie było ich zbyt wiele. Radosna wiadomość wywołała euforię, kiedy Francja i Anglia wypowiedziały wojnę Niemcom. Tylko radio dudniło

W oczekiwaniu na otwarcie kościoła spocząłem na ławeczce w zadrzewionym skwerze z widokiem na ciężką, ponurą i mało urozmaiconą elementami dekoracyjnymi  fasadę Santa María la Real. Bo rzeczywiście klasztor jest fundacją królewską. Po raz pierwszy występuje w dokumentach pod datą 958 roku

Prymitywny ateizm stał się jakby mniej modny. Lansowane są natomiast inne propozycje: od młodzieżowo luźnego wdzianka – „wierzta, w co chceta”, na co dzień, po wyszukane, indywidualnie dopasowywane kreacje – „bądźcie jako bogowie” na rauty Nowej Ery. Na szybkie wyjścia akceptuje się luźny płaszcz agnostycyzmu.

Żył w XIV wieku w Konstantynopolu jeden z najwybitniejszych myślicieli końcowego Bizancjum, Grzegorz Palamas (1296-1359), polityk, filozof, teolog, wreszcie mnich na Świętej Gorze Athos. Spośród wielu intrygujących go zagadnień jednemu poświęcił głębszą refleksję - przebóstwieniu człowieka. Intrygowało go zdanie Boga Ojca wypowiedziane w liczbie mnogiej u samych początków aktu stwórczego: „Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego nam” (Rdz 1,26). Co znaczy obraz? A co podobieństwo? Jaka różnica zachodzi między tymi dwoma pojęciami?