Nie tylko bieżączką zwaną "polityka" żyje człowiek, dlatego publikujemy nadesłane wiersze siostry M. Alicji Augustynowicz - felicjanki. To zaproszenie do refleksji i dystansu wobec hałaśliwej codzienności.
kn

Odwiedziny w Reczu

Drzewa w zielonych mundurach
jak reprezentacyjne wojsko
salutują

Wieża kościoła króluje wysoko
Cmentarz na górce kradnie oddech
W Inie płyną stare sekrety
Park wiruje miłośnie jak dawniej
Mury obronne
Baszty
Pagórki
Doliny

I ten dom rodzinny
Co zawsze mówi czekam

Na dachach chciałoby się krzyknąć
Witaj Reczu
Witaj
(wiersz wydrukowany w Antologii poezji -ofiarowanej Ojcu Świętemu JPII, „ Pochwyć mnie Światło rzeką swoich ramion”, Warszawa Verbinum 2008, s.377)


Recz w moich oczach

Jaki Ty byłeś wielki
Reczu
w moich dziecięcych oczach,
jaki inny,
gdy nad Inę przyjeżdżał tabor cygański.

Jaki Ty byłeś nieznany
 w moich oczach,
że z kanką mleka zabłądzić mogłam,

Jaki Ty byłeś szczęśliwy
w moich młodzieńczych oczach,
gdy kończyło się ósmą klasę,
i  w gronie przyjaciół do kina szliśmy razem
i kiedy na strzelnicy wygrało się pluszowego misia

Jaki Ty byłeś piękny
 w moich dorosłych oczach
gdy chodziło się
do kościoła, na spacery nad Inę i na cmentarz, do szkoły, sklepów, do parku na zabawy i dyskoteki, na praktyki w Fabryce Sprzętu Okrętowego, w czasie wakacji do pracy w Rozlewni…
a dziś
kiedy patrzę dojrzale
Recz
jest dla mnie jak Biblia
z której czytam
psalm błagalno- dziękczynny
darowanego mi miejsca
w oceania życia

Recz w mojej pamięci

Próbuję nieudolnie
wymalować słowem
Recz- moje miasto rodzinne,
takie nieduże
w oceanie wielkich miast.
Kościół gotycko- barokowy,
Cmentarz na górce,
Mury obronne,
Dwie zabytkowe baszty-
Drawieńska i Choszczeńska,
Szkoła im. Stefana Czarneckiego, Stadion,
Fabryka Sprzętu Okrętowego „ Remor”,
Gminna Spółdzielnia, Mleczarnia, Przychodnia, Restauracja „ Basztowa”, Piekarnia, Policja, Straż Pożarna, Remiza, Sklepy,
I  te górki, doliny,
lasy, jezioro „na Barana”, rzeka Ina…
i ludzie bliscy sercu…
Kto tu mieszkał
chętnie to miasto odwiedza

Recz

Reczu -moje miasto rodzinne,
cóż z Ciebie zostało?
Tak dużo i tak mało….
Co było wspólne
sprzedano,
sprywatyzowano…
Dziś odwiedzając Recz
zadaję sobie pytanie
dlaczego i komu….
Dobro powiela dobroć…
Recz i my
I gdzieś świat inny…
Nie zakuwajcie mnie w kajdany niewoli….

wyjeżdżać za granicę
stąd muszę
dla chleba
to boli…

Cień mogił na górce
wbrew pozorom
umarłe miasto zmartwychwstaje
pamięcią i wdzięcznością serca

kolejna tajemnica Recza….
 
Każdego dnia
Każdego dnia
Cieszę się Panie
żeś mi podarował
na czas ziemskiego pielgrzymowania
Recz-moje miasto rodzinne
w moim sercu jest ono ważne
jak skarb ukryty w roli

Każdego dnia
Anioła dobroci
w Reczu
postaw Boże
niech anioły złe
ustąpią wreszcie

zdrowego ducha
ocal Panie
w moim rodzinnym mieście

Recz

Miasto moje rodzinne
ile radości, łez, bólu…
ile tajemnic w sobie kryje…

Ktoś przed laty
wypisał na murze obronnym
tuż przy szkole
Kocham Kaśkę…

a to miasto
ma tyle miłości
ile w nim Twojego serca
dla Niego bije

Deo gratias
W otchłani tęsknot
z wibracją myśli  
śladem naszych ojców
aż po ostatni oddech
nasycona duchem jedności
choć nie jesteś Bogiem
Ty Reczu
jesteś ze mną
a ja z Tobą
trwa we mnie
nuta wierności Tobie
miasto moje rodzinne

                                                                    ***
                                             Poezja i malarstwo jest mową duszy.

Jolanta Maria Augustynowicz, imię zakonne –s.Maria Alicja (Zgromadzenie Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo). W Miliczu  uczy katechezy w Społecznym Gimnazjum AD ASTRA i I LO.

Lubi  tworzyć, między innymi pisać wiersze i malować. Poezja i malarstwo jest mową Jej duszy. Jest to także wyraz nowej ewangelizacji a i relaksu.
Wiersze s. Alicji można było spotkać w Niedzieli, w Naszym Dzienniku, w periodyku Głos dla Życia, w Powściągliwość i praca, w ósmym tomie almanachu A Duch wieje - kędy chce (1998), w  miesięczniku Rodzina Radia Maryja, w antologii poezji Pochwyć mnie Światło rzeką swoich ramion (2009).
Zostały one zebrane w dwa tomiki poezji Amen Życiu (2000),  W Barwach Miłości (2012).

W roku 2000 s. Alicja zdobyła I miejsce za wiersz Życie w Europejskim Konkursie poezji religijnej we Włoszech w Taranto, a w 2002 II miejsce za wiersz o Janie Pawle II.
Jest także wymieniona w Słowniku osób duchownych piszących wiersze Poeci Pańskiej Winnicy (2004).