14 czerwca mija 50. rocznica śmierci prof. Romana Ingardena, o którym o. Józef M. Bocheński napisał: „Jest to w ogóle największy polski myśliciel, jakiego kiedykolwiekśmy mieli, i jeden z największych myślicieli europejskich XX wieku”. Urodził się on w 1893 r. w Krakowie, jego mistrzem był twórca fenomenologii Edmund Husserl, przyjaźnił się z Edytą Stein, po II wojnie światowej związał się z Uniwersytetem Jagiellońskim.

Pozostawił po sobie imponujący dorobek, w tym „Spór o istnienie świata”, kilka tomów „Studiów z estetyki”, „Wykłady z etyki” (jego etykę omówiłem w książce „Roman Ingarden”) oraz popularną „Książeczkę o człowieku”, w której ukazał człowieka jako istotę służącą wartościom. Cechowała go bezkompromisowa uczciwość. W 1950 r. za krytyczny stosunek do marksizmu został odsunięty od nauczania na UJ. Dzięki Ingardenowi fenomenologia zakorzeniła się również w naszej ojczyźnie, co spowodowało, że filozofia nie została u nas całkowicie skomunizowana. Sejm w przekonaniu o wyjątkowym dziele i postawie filozofa ustanowił rok 2020 Rokiem Romana Ingardena.

Jan Galarowicz

za:niezalezna.pl