Panuje przekonanie, że po śmierci Stalina w całym imperium, także „zewnętrznym”, nastąpiła odwilż. Nieprawda. Prymas Polski ks. kard. Stefan Wyszyński został uwięziony pół roku później! Stalinizm po śmierci satrapy trwał jako terror powszechny. 3 sierpnia 1954 r. doszło do jednej z najbrutalniejszych operacji komunistów przeciwko Kościołowi katolickiemu. Rozpoczęła się akcja X-2 przeciwko zgromadzeniom zakonnym na zachodzie kraju. Decyzję o ograbieniu klasztorów, ich „nacjonalizacji” i wywiezieniu sióstr do „obozów pracy”, czyli komunistycznych obozów koncentracyjnych, powziął wieczny premier PRL Józef Cyrankiewicz. Do rozprawy z siostrami użyto UB, Milicji Obywatelskiej, rad narodowych i innych „czynników społecznych”, typu ORMO, szpicle UB i aktywiści PZPR. Represje i rabunek uzasadniono koniecznością zlikwidowania „niemieckich wpływów” w zakonach! Zważywszy na rolę polskich sióstr w konspiracji niepodległościowej i w ratowaniu Żydów przed zagładą, było to uzasadnienie szczególnie podłe.

Rozpoczęli akcję w nocy. Siostrom pozwolili zabrać tylko niezbędne rzeczy – tak jak Niemcy w 1939 r. wysiedlający Polaków do Generalnego Gubernatorstwa i Sowieci podczas deportacji na Sybir!

Represje objęły około 1500 sióstr z 10 zgromadzeń na terenie województw opolskiego, katowickiego (wtedy stalinogrodzkiego!) i wrocławskiego. Po roku 1956 wypuszczano je z obozów, ale domów nie oddano. Komuniści zagrabili ponad 300 szpitali, domów opieki, przedszkoli, sierocińców, budynków klasztornych i grunta. „Wolna” Polska do dziś nie oddała 1/3 tych dóbr. Straty społeczne były trudne do oszacowania. Komuniści sparaliżowali działalność charytatywną i służebną wobec chorych, biednych, pokrzywdzonych, osieroconych.

Akcja odbyła się w dniu 53.urodzin Prymasa Tysiąclecia, który przebywał wtedy pod strażą UB w Stoczku Warmińskim.


za:http://www.naszdziennik.pl