Przemówienie Kai Godek w Sejmie Przemówienie z dzisiejszego posiedzenia sejmowego podczas debaty na obywatelskim projektem ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży.


Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

W 2011 roku w państwowych szpitalach w Polsce lekarze zabili 620-cioro dzieci, które podejrzane były o chorobę lub wadę genetyczną. Procedury te opłacono z pieniędzy podatników, także tych, którzy mają świadomość, że aborcja to zabijanie nienarodzonych dzieci i stanowczo się jej sprzeciwiają.

Reprezentuję Obywatelski Komitet Inicjatywy Ustawodawczej „Stop Aborcji", komitet, który w niespełna dwa miesiące zebrał blisko 450 tysięcy podpisów pod projektem nowelizacji polskiej ustawy aborcyjnej. Nowelizacja ta ma położyć kres mordowaniu nienarodzonych dzieci, u których badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na podwyższone ryzyko wystąpienia niepełnosprawności lub choroby zagrażającej ich życiu.

Mówi się że aborcja to temat zastępczy, a ustawa w obecnym kształcie jest kompromisem wypracowanym przez wszystkie zainteresowane strony. Mówi się, że polskie prawo w tym względzie jest restrykcyjne. Nie jest to prawdą. Przesłanka eugeniczna jest niezwykle szeroko interpretowana, pojęcia użyte w ustawie niejednoznaczne, praktyka z tej przesłanki szczególnie okrutna.

Artykuł 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej mówi: Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej. Dalej artykuł 32 Konstytucji stanowi: Wszyscy są wobec prawa równi, wszyscy mają prawo do równego traktowania. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Tymczasem obecnie w Polsce mamy do czynienia z krzyczącą niesprawiedliwością i dyskryminacją. Odbywa się ona poprzez selekcję dzieci na etapie prenatalnym i pozbawianie części dzieci prawa do życia. Poczęte dzieci poddawane są badaniom, z których wiele służy postawieniu właściwej diagnozy i następującemu potem leczeniu. Niestety coraz powszechniejsze jest traktowanie niektórych badań jako swoistego „egzaminu ze zdrowia", którego wynik determinuje, czy danemu dziecku przyzna się prawo do życia czy się mu je odbierze.

Owszem, dzieci niepełnosprawne czasem się rodzą, ale jest to wynik tego, że jakoś im się to udało: albo trafiły na rodziców, którym w trudnym momencie otrzymania niepomyślnej diagnozy udało się oprzeć propozycjom zabicia ich dziecka, albo badania prenatalne się pomyliły, albo matka ich nie wykonała.

Dopuszczalności zabijania dzieci poczętych broni się mówiąc: w sytuacji niepomyślnej diagnozy najlepsze co można zaoferować matce, to świadomy wybór – czy chce mieć takie dziecko czy nie. Wie wszystko – zna rokowanie, nazwę schorzenia, może ocenić, czy da sobie z tym dzieckiem radę. Jednak ktoś, kto tak mówi, nie zdaje sobie kompletnie sprawy z realiów tej sytuacji.

Jak wygląda w praktyce ten wybór?

Do naturalnej dla okresu ciąży labilności emocjonalnej dochodzi informacja o podejrzeniu choroby dziecka. Potem następują kilkuetapowe badania, na których wyniki oczekuje się tygodniami. Po tym czasie kobieta dostaje informację, że potwierdziły się najgorsze przypuszczenia oraz że jest z tej sytuacji tzw. „wyjście". Słyszy też, że czasu nie zostało wiele i lepiej decydować się jak najszybciej, bo im wcześniej tym łatwiej pozbyć się problemu i tym krócej będzie przeżywała dramat.

Z kobietą w tej szczególnej sytuacji rozmawia się w charakterystyczny sposób – używa się takich słów, aby nie zastanawiała się nad tym, co naprawdę będzie się działo. Mówi się, że to będzie po prostu poronienie, że to taki sam proces jak w naturze. O dziecku zaczyna się mówić jako o płodzie, redukuje się je do diagnozy. Do tego dochodzi fakt, iż najczęściej o wykrytej u dziecka wadzie kobieta niewiele wie, a informacje są minimalne.

Załamanie z powodu niepomyślnej diagnozy, zakłamywanie przez lekarzy rzeczywistości, szok, niedowierzanie, nieznajomość realiów życia z dzieckiem obciążonym danym schorzeniem, fałszywe przekonywanie, że po zabiegu wszystko będzie tak jak wcześniej – to wszystko prowadzi kobiety do przyjęcia oferty składanej przez lekarzy. Ktoś kto mówi, że w tej sytuacji aborcja to świadomy wybór nie zdaje sobie sprawy z realiów, w jakich wyrażana jest zgoda na aborcję.

Tymczasem nawet zadeklarowani lekarze aborcjoniści tłumacząc swoje postępowanie mówią, że oni tak naprawdę spełniają tylko wolę kobiet.

To bardzo charakterystyczne, że bronią się oni przed prawdą o tym, co robią. Wystarczy spojrzeć na język, którego używają. Powszechne jest mówienie kobietom, że w ich sytuacji można jeszcze „coś z tym zrobić". Nie pada słowo „aborcja", o tym, że jest to zabicie dziecka wcale się nie wspomina. Również w wywiadach prasowych mówią, że to że odbywają się aborcje to nie ich wina, że oni tak naprawdę są za życiem. Jest to swoiste rozdwojenie jaźni, którego doświadczają. Kiedy młody człowiek idzie na studia medyczne, idzie na nie po to, aby ratować życie i zdrowie ludzi. Potem okazuje się, że w zakres jego specjalizacji ma wchodzić zabijanie poczętych dzieci. O tym, że abortowanie dziecka leży w zakresie specjalizacji z ginekologii i położnictwa mówią otwarcie kierownicy katedr ginekologii i położnictwa Uniwersytetów Medycznych. Jest to wielka demoralizacja, która odbywa się w środowisku medycznym. Postulowana przez nas nowelizacja pozwoli uwolnić lekarzy od tego swoistego rozdwojenia jaźni, które jest ich udziałem.

Powoli wychodzi na jaw prawda o tym, w jaki sposób morduje się w Polsce niepełnosprawne dzieci. Na zapytanie działaczy pro-life wystosowane w trybie dostępu do informacji publicznej odpowiedział prof. Mirosław Wielgoś ordynator oddziału położnictwa i ginekologii Szpitala Klinicznego im. Dzieciątka Jezus - jednego z warszawskich szpitali, gdzie zabija się takie dzieci. Otóż kobiecie podaje się środki na wywołanie porodu i czeka się na wydalenie w ten sposób dziecka. Wykonuje się to w 5. i 6. miesiącu ciąży, gdyż badania prenatalne, jak wcześniej wspominałam przebiegają etapami i w sumie diagnostyka trwa kilka tygodni. W piśmie, które otrzymaliśmy od prof. Wielgosia zaznacza się, że na tym etapie ciąży dziecko ZWYKLE rodzi się martwe. Jeśli urodziłoby się żywe, w szpitalu obowiązuje procedura tzw. odstąpienia od reanimacji. Oznacza to, że takie dziecko zostawia się na misce lub chuście chirurgicznej, aby tam zmarło. Umiera w cierpieniach, dusząc się z powodu niewystarczającego wykształcenia płuc. Z relacji pracowników wielu szpitali w Polsce wiemy, że do takich przypadków dochodzi i że te dzieci mogą umierać nawet kilkanaście godzin. Pozwolę sobie przytoczyć słowa położnych, których świadectwa zebrała w ubiegłym roku dziennikarka jednego z poczytnych tygodników.

Przypadek pierwszy:

„Pacjentka, 23. tydzień ciąży, otrzymuje środki naskurczowe zaaplikowane przez lekarza i czeka na poród, który uwolni ją od problemu, jakim byłoby wychowanie upośledzonego dziecka. Stwierdzone wady rozwojowe. Zapada decyzja o natychmiastowym zakończeniu ciąży. Dziecko rodzi się zniekształcone. (...) Zaraz po urodzeniu traktowane jest jak preparat do badania. Nie zdecydowano jeszcze tylko, czy ma trafić do lodówki, czy do formaliny! Zaraz zapadnie wyrok. Ale uwaga: ono żyje! Leży wraz z łożyskiem w metalowej misce i wyraźnie widać, jak bije mu serce! Wbrew przewidywaniom i diagnozie. (...) Dziecko po kilku minutach umiera i trafia do lodówki. Próby oporu położnych kliniki wobec takiego procederu traktowane są jako przejaw niesubordynacji i grozi się takim położnym utratą pracy. Co kierownictwo kliniki dobitnie i jasno wypowiada".

Przypadek drugi: wypowiada się syn położnej:

Dzieci rodzą się po 20. tygodniu, czasem to nawet 24., 25. tydzień ciąży. Mają zespół Downa, głównie. (...) Zazwyczaj, jak przewiduje plan terminacji, są już martwe. Matka Jana często płacze. Szczególnie wtedy, gdy „martwe" dziecko, nawet prawie kilogramowe, gdy się urodzi, to jednak chwilę zakwili. Nawet do inkubatora takiego dzieciaczka się nie bierze. Bo po co? (...) Moja matka jest na skraju wyczerpania nerwowego. Nie ma nawet pomocy psychologicznej. Ale co możemy zrobić? Mama nie znalazła innej pracy.

To dzieje się w Polskich szpitalach.

Zastanówmy się teraz nad tym, jaką informację daje niepełnosprawnym państwo poprzez ustawę aborcyjną w obecnym kształcie.

Poprzez wyjątek eugeniczny w ustawie państwo mówi dziś osobom dotkniętym niepełnosprawnością: wy jesteście gorsi, nie zasługujecie na ochronę. Równie dobrze mogłoby was tu nie być. Zabicie dziecka jest złem i podlega sankcjom prawnym, ale zabicie dziecka niepełnosprawnego już takim złem nie jest.

Jest to wielka nierówność wobec prawa i wielka dyskryminacja.

Nie do pominięcia jest aspekt edukacyjny prawa aborcyjnego w Polsce.

Ustawa dopuszczająca zabicie człowieka ze względu na jego niepełnosprawność buduje i utrwala negatywne stereotypy na temat osób niepełnosprawnych – jakby mówiła: to są ludzie, z których nic nie będzie, nie ma sensu, aby żyli, jeśli ich nie zabijamy, to tylko dlatego, że ich rodzice sobie tego nie życzą, na ich wyłączną odpowiedzialność. My nie cenimy sobie ich obecności w społeczeństwie. Zaprzeczenie idei integracji i tolerancji wobec osób z niepełnosprawnością.

Obrońcy dopuszczalności zabijania chorych dzieci mówią o trudnej sytuacji ich rodzin. Trzeba przyznać, że choć nie zdarza się to zawsze, to bywa i tak. Musimy jednak mieć świadomość, że kształtowanie myślenia ludzkiego w taki sposób, że postrzega się osoby niepełnosprawne jako powołane na ten świat wyłącznie na odpowiedzialność rodziców – powoduje stopniowe wykształcanie obojętności na los rodzin z osobą niepełnosprawną – wiedzieliście państwo co robicie, zrobiliście to na własny rachunek. Tymczasem nikt z rodziców dzieci niepełnosprawnych nie ma takiego dziecka, bo tak o tym świadomie zdecydował – na to jakie dziecko komu się pocznie nie mamy wpływu. Podobnie jak nie mamy wpływu na to, czy pocznie nam się chłopiec czy dziewczynka – nikt nie wpada na szczęście na to, aby dawać wybór czy urodzić czy nie dziecko, którego płeć jest inna niż nam się na początku ciąży zamarzyło.

Mówienie, że rodziny nie mają pieniędzy – to w istocie sprowadzanie sprawy do przesłanki społecznej, zniesionej przez Trybunał Konstytucyjny w 1997. Nie poprawia się losu rodziny zabijając jej członków. Nie będzie poprawy losu rodzin, jeśli obecność dziecka niepełnosprawnego w takiej rodzinie postrzegana będzie jako efekt decyzji rodziców.

Przy okazji obrony prawa do zabijania dzieci pojawia się problem tzw. heroizmu. To heroiczna decyzja, to rzadko spotykane bohaterstwo – słyszą rodzice, którzy nie zabijają swojego niepełnosprawnego dziecka, ale je przyjmują, wychowują i otaczają opieką. Jeśli pojawiają się takie opinie, to jest to najlepszy dowód na to, że ustawa wymaga naprawy. Bo oto ta ustawa, nie zawierająca obowiązku, ale tylko możliwość doprowadziła do tego, że pozostawienie własnego dziecka przy życiu zaczęto postrzegać jako wyczyn. Bo jeśli definiujemy heroizm, to pośrednio definiujemy także normę. Heroizm darowania komuś życia oznacza normę w postaci uśmiercenia tej osoby.

Szanowni Państwo!

Apeluję do Państwa o przyjęcie naszej nowelizacji. Jest to projekt ponadpartyjny, apolityczny, obywatelski. Projekt, który wraca do Sejmu kolejny raz, gdyż postulat w nim zawarty jest w społeczeństwie niezwykle silny.

Apeluję, aby nie bać się zagłosować za życiem. Wiem, że wielu z Państwa obawia się, że zmiana obecnej ustawy w kierunku lepszej ochrony życia poczętych dzieci, może spowodować kontrofensywę ze strony środowisk postulujących upowszechnienie ich zabijania.

Jednak tzw. wahadło nie działa. Pokazała to sytuacja sprzed dwóch lat. Po rozpatrzeniu przez sejm projektu zakazującego w ogóle aborcji, nastąpiła próba przygotowania analogicznego projektu – także obywatelskiego – ze strony środowisk feministycznych. Ich inicjatywa „Tak dla zabijania dzieci", zwana dla niepoznaki „tak dla kobiet" – zebrała ledwie 30 tysięcy podpisów poparcia i wobec nieprzekroczenia wymaganego minimum 100 tysięcy popierających ją obywateli – w ogóle nie stała się przedmiotem procesu legislacyjnego.

Powodem, dla którego zwolennicy powszechnego dostępu do zabijania nienarodzonych dzieci nie liberalizują ustawy aborcyjnej nie jest to, że obrońcy życia ich nie prowokują. Aborcjoniści zwyczajnie nie czują się dziś zbyt silni. Nie mają za sobą opinii publicznej, bo normalni ludzie nie popierają zabijania słabszych.

Ich działanie hamuje też opinia publiczna – ostatnie badanie CBOS wykazało że 75 % Polaków sprzeciwia się aborcji i nie widzi dla niej żadnego usprawiedliwienia. W badaniu zleconym przez Fundację Pro i wykonanym w lipcu b.r. na pytanie „Czy dzieci z zespołem Downa mają prawo do życia i w związku z tym aborcja powinna zostać zakazana?" 60 % respondentów odpowiedziało „Tak". Tylko 14 procent zaprzeczyło. Obserwujemy ogromną aktywność obywatelską w obszarze ochrony poczętych dzieci – kolejny raz zebrano kilkaset tysięcy podpisów, w zbiórkę angażowało się tysiące wolontariuszy, osób wrażliwych na los dzieci.

Trzeba też jasno powiedzieć: kompromis nie istnieje. Zachowanie obecnych przepisów nie oznacza zachowania status quo – obserwujemy zwiększanie liczby zabitych dzieci co roku. W 2002 roku mieliśmy w Polsce 82 aborcje eugeniczne, w 2011 – 620. To skutek niejasnych zapisów w ustawie, szerokiej ich interpretacji i cynicznego wykorzystywania trudnej sytuacji emocjonalnej rodziców w chwili otrzymania niepomyślnej diagnozy odnośnie ich poczętego dziecka. Pora powiedzieć temu STOP.

W głosowaniu nad zaproponowaną nowelizacją ujawni się nasze człowieczeństwo. Zdrowi zdecydują o losie chorych, starsi o młodszych, silniejsi o słabszych.

Na koniec dodam, że trudno się nie oburzyć na tę ustawę wychowując dziecko, które to państwo przewidziało do aborcji. Widząc w tym dziecku człowieka, obok problemów wynikających z jego niedostatków doświadczając radości i bliskości właściwej relacji rodzica z dzieckiem. Trudno nie zadawać sobie pytania, dlaczego państwo to dziecko tak potraktowało, dlaczego zredukowano je do diagnozy. Dlaczego patrząc na takie dzieci ustawodawca doszedł do wniosku, że to dobrze że jest możliwość ich zabijania?

Bo aborcja nie zapobiega niepełnosprawności – to jest zabicie dziecka niepełnosprawnego, które już żyje.

Dziękuję za uwagę

za:www.fronda.pl/a/przemowienie-kai-godek-w-sejmie,30921.html





Za odrzuceniem obywatelskiego projektu ustawy chroniącej życie ludzkie od poczęcia zagłosowało 233 posłów. Fronda.pl prezentuje imienną listę posłów, którzy opowiadają się za dopuszczalnością zabijania chorych dzieci.
Za odrzuceniem obywatelskiego projektu ustawy chroniącej życie ludzkie od poczęcia, a zatem – za dopuszczalnością zabijania dzieci chorych zagłosowowało 169. posłów Platformy Obywatelskiej. Oto ich nazwiska: 1.Achinger Elżbieta, 2.Arkit Tadeusz, 3.Arłukowicz Bartosz, 4.Augustyn Urszula, 5.Aziewicz Tadeusz, 6.Biernat Andrzej, 7.Blanik Leszek, 8.Bobowska Joanna, 9.Borowczak Jerzy, 10.Brejza Krzysztof, 11.Brzezinka Jacek, 12.Bublewicz Beata, 13.Budka Borys, 14.Bukiewicz Bożenna, 15.Buła Andrzej, 16.Charłampowicz Jarosław, 17.Cichoń Janusz, 18.Cieśliński Piotr, 19.Czaplicka Barbara, 20.Czechyra Czesław, 21.Czernow Zofia, 22.Czerwiński Andrzej, 23.Dąbrowska Alicja, 24.Drozd Ewa, 25.Dunin Artur, 26.Dzięcioł Janusz, 27.Dzikowski Waldy, 28.Fedorowicz Jerzy, 29.Fiedler Arkady, 30.Gadowski Krzysztof, 31.Gałażewski Andrzej, 32.Gapińska Elżbieta, 33.Gawłowski Stanisław, 34.Gądek Lidia, 35.Gąsior-Marek Magdalena, 36.Gelert Elżbieta, 37.Gierada Artur, 38.Gluza Czesław, 39.Głogowski Tomasz, 40.Grabarczyk Cezary, 41.Graś Paweł, 42.Grupiński Rafał, 43.Guzowska Iwona, 44.Halicki Andrzej, 45.Hall Katarzyna, 46.Hanajczyk Agnieszka, 47.Hok Marek, 48.Huskowski Stanisław, 49.Janyska Maria Małgorzata, 50.Jarmuziewicz Tadeusz, 51.Jaros Michał, 52.Jastrzębski Leszek, 53.Kaczor Roman, 54.Kania Andrzej, 55.Katulski Jarosław, 56.Kaźmierczak Jan, 57.Kidawa-Błońska Małgorzata, 58.Kierwiński Marcin, 59.Kluzik-Rostkowska Joanna, 60.Kłosin Krystyna, 61.Kochan Magdalena, 62.Kolenda-Łabuś Brygida, 63.Kołacz-Leszczyńska Agnieszka, 64.Kołodziej Ewa, 65.Konwiński Zbigniew. 66.Kopacz Ewa, 67.Kopaczewska Domicela, 68.Korzeniowski Leszek, 69.Kosecki Roman Jacek, 70.Kowalski Sławomir, 71.Kozaczyński Jacek, 72.Kozdroń Jerzy, 73.Kozłowska Iwona, 74.Kozłowska-Rajewicz Agnieszka, 75.Krajewska Ligia, 76.Kropiwnicki Robert, 77.Królikowska-Kińska Elżbieta, 78.Krząkała Marek, 79.Kucharski Cezary, 80.Kudrycka Barbara, 81.Lassota Józef, 82.Lenz Tomasz, 83.Leszczyna Izabela, 84.Łapiński Marek, 85.Ławrynowicz Zofia, 86.Małecka-Libera Beata, 87.Marczułajtis-Walczak Jagna, 88.Matusik-Lipiec Katarzyna, 89.Mężydło Antoni, 90.Miller Rajmund, 91.Mroczek Czesław, 92.Mrzygłocka Izabela Katarzyna, 93.Mucha Joanna, 94.Munyama Killion, 95.Nemś Anna, 96.Neumann Sławomir, 97.Niedziela Dorota, 98.Niemczyk Małgorzata, 99.Niesiołowski Stefan, 100.Nowak Sławomir, 101.Nowak Tomasz Piotr, 102.Nykiel Mirosława, 103.Okła-Drewnowicz Marzena, 104.Okrągły Janina, 105.Olechowska Alicja, 106.Olszewski Paweł, 107.Orzechowski Andrzej, 108.Oświęcimski Konstanty, 109.Pacelt Zbigniew, 110.Pahl Witold, 111.Papke Paweł, 112.Piechota Sławomir Jan, 113.Pierzchała Elżbieta Apolonia, 114.Pietraszewska Danuta, 115.Pietrzczyk Lucjan Marek, 116.Pięta Jarosław, 117.Piotrowska Teresa, 118.Pitera Julia, 119.Plocke Kazimierz, 120.Plura Marek, 121.Pomaska Agnieszka, 122.Poślednia Krystyna, 123.Raczkowski Damian, 124.Radziszewska Elżbieta, 125.Rosati Dariusz, 126.Rozpondek Halina, 127.Rutnicki Jakub, 128.Rynasiewicz Zbigniew, 129.Rząsa Marek, 130.Saługa Wojciech, 131.Schetyna Grzegorz, 132.Sibińska Krystyna, 133.Siedlaczek Henryk, 134.Skowrońska Krystyna, 135.Sławiak Bożena, 136.Sługocki Waldemar, 137.Smolarz Tomasz, 138.Suski Paweł, 139.Sycz Miron, 140.Szejnfeld Adam, 141.Sztolcman Grzegorz, 142.Szulc Jakub, 143.Szumilas Krystyna, 144.Szydłowska Bożena, 145.Szymański Tomasz, 146.Śledzińska-Katarasińska Iwona, 147.Święcicki Marcin, 148.Tomański Piotr, 149.Tomczyk Cezary, 150.Trybuś Aleksandra, 151.Tusk Donald, 152.Tyszkiewicz Robert, 153.Van der Coghen Piotr, 154.Wardzała Robert, 155.Wielichowska Monika, 156.Witczak Mariusz, 157.Witkowski Radosław, 158.Wojtkowski Marek, 159.Wolak Ewa, 160.Wójcik Marek, 161.Zakrzewska Jadwiga, 162.Zaremba Renata, 163.Zawadzki Ryszard, 164.Zdrojewski Bogdan, 165.Zieliński Maciej, 166.Ziętek Jerzy, 167.Żmijan Stanisław, 168.Żmuda-Trzebiatowska Ewa, 169.Żyliński Adam

Lista posłów z Ruchu Palikota: 1. Banaszak Maciej, 2. Bauć Piotr Paweł,  3. Biedroń Robert, 4. Borkowski Jerzy 5. Cedzyński Jan, 6. Dębski Artur, 7. Domaracki Marek,  8. Elsner Wincenty, 9. Gibała Łukasz, 10. Górczyński Artur, 11. Grodzka Anna, 12. Kabaciński Michał, 13. Klepacz Witold, 14. Kłosowski Krzysztof,  15. Kmiecik Henryk, 16. Kopyciński Sławomir, 17. Kotliński Roman,  18. Krupa Łukasz, 19. Kwiatkowski Jacek,  20. Makowski Tomasz, 21. Marcinkiewicz Małgorzat, 22. Mroczek Maciej, 23. Najder Jacek, 24. Pacholski Michał Tomasz, 25. Palikot Janusz, 26. Penkalski Wojciech, 27. Piątak Andrzej, 28. Popiołek Zofia, 29. Poznański Marek, 30. Rozenek Andrzej, 31. Ryfiński Armand Kamil, 32. Sajak Paweł, 33. Stolarski Marek, 34. Wydrzyński Maciej.

Lista posłów PSL: 1. Bury Jan, 2. Gos Marek, 3. Racki Józef, 4. Żelichowski Stanisław.

Lista posłów SLD: 1. Ajchler Romuald, 2. Aleksandrzak Leszek, 3. Balt Marek, 4. Bańkowska Anna, 5. Czerniak Jacek, 6. Iwiński Tadeusz, 7. Joński Dariusz, 8. Kamiński Tomasz, 9. Łybacka Krystyna, 10. Matuszczak Zbigniew, 11. Miller Leszek, 12. Napieralski Grzegorz, 13. Olejniczak Cezary, 14. Ostrowski Artur, 15. Prządka Stanisława, 16. Sekuła-Szmajdzińska Małgorzata, 17. Tomaszewski Tadeusz, 18. Wenderlich Jerzy, 19. Wontor Bogusław, 20. Wziątek Stanisław, 21. Zaborowski Zbyszek, 22. Zbrzyzny Ryszard.

Posłowie niezależni: Wanda Nowicka.

Lista posłów Inicjatywy Dialog: 1, Bramora Artur, 2. Dziadzio Dariusz Cezar, 3. Szymiec-Raczyńska Halina


za:www.fronda.pl/a/lista-poslow-ktorzy-zaglosowali-za-dopuszczalnoscia-zabijania-chorych-dzieci,30919.html






Za skierowaniem do dalszych prac projektu ustawy chroniącej życie zagłosowało 188 posłów. Publikujemy listę parlamentarzystów, którym należy się nasze podziękowanie i których otaczamy naszą modlitwą.

Przeciw odrzuceniu w pierwszym czytaniu obywatelskiego projektu ustawy chroniącej życie ludzkie zagłosowało 12. posłów Platformy Obywatelskiej: 1.Adamczak Małgorzata, 2.Biernacki Marek, 3.Borowiak Łukasz, 4.Budnik Jerzy, 5.Fabisiak Joanna, 6.Grad Mariusz, 7.Kulesza Tomasz, 8.Pluta Mirosław, 9.Raniewicz Grzegorz, 10.Staroń Lidia, 11.Tomczak Jacek, 12.Ziemniak Wojciech. Od głosu wstrzymało się pięciu posłów: 1.Kamińska Bożena, 2. Litwiński Arkadiusz, 3. Suchowiejko Wiesław, 4. Vincent-Rostowski Jan, 5. Wojnarowski Robert.

Wszyscy posłowie Prawa i Sprawiedliwości zagłosowali przeciw odrzuceniu projektu w pierwszym czytaniu. Oto ich nazwiska: 1.Abramowicz Adam, 2.Adamczyk Andrzej, 3.Andzel Waldemar, 4.Ardanowski Jan Krzysztof, 5.Arent Iwona Ewa, 6.Ast Marek, 7.Babalski Zbigniew, 8.Babinetz Piotr, 9.Bartuś Barbara, 10.Bąk Dariusz, 11.Bernacki Włodzimierz, 12.Bętkowski Andrzej, 13.Błaszczak Mariusz, 14.Brudziński Joachim, 15.Bubula Barbara, 16.Chmielowiec Zbigniew, 17.Czarnecki Witold1, 8.Czesak Edward, 19.Dobrzyński Leszek, 20.Dolata Zbigniew, 21.Duda Andrzej, 22.Dziedziczak Jan, 23.Dziuba Tadeusz, 24.Falfus Jacek, 25.Fotyga Anna, 26.Girzyński Zbigniew, 27.Giżyński Szymon, 28.Gołojuch Kazimierz, 29.Gosiewska Małgorzata, 30.Górski Artur, 31.Hoc Czesław, 32.Hofman Adam, 33.Jach Michał, 34.Jackiewicz Dawid, 35.Janczyk Wiesław, 36.Janik Grzegorz, 37.Jasiński Wojciech, 38.Jaworski Andrzej, 39.Jędrysek Mariusz Orion, 40.Jurgiel Krzysztof, 41.Kaczmarek Tomasz, 42.Kaczyński Jarosław, 43.Kamiński Mariusz, 44.Kamiński Mariusz Antoni, 45.Kloc Izabela, 46.Kołakowski Lech, 47.Kołakowski Robert, 48.Kowalczyk Henryk, 49.Kownacki Bartosz,50.Kraczkowski Maks, 51.Krasulski Leonard, 52.Kruk Elżbieta, 53.Kuchciński Marek, 54.Kuźmiuk Zbigniew, 55.Kwiatkowski Adam, 56.Latos Tomasz, 57.Lipiec Krzysztof, 58.Lipiński Adam, 59.Łatas Marek, 60.Łopiński Maciej, 61.Machałek Marzena, 62.Macierewicz Antoni, 63.Malik Ewa, 64.Małecki Maciej, 65.Masłowska Gabriela, 66.Mastalerek Marcin, 67.Materna Jerzy, 68.Matusiak Grzegorz, 69.Matuszewski Marek, 70.Mazurek Beata, 71.Michałkiewicz Krzysztof, 72.Moskal Kazimierz, 73.Naimski Piotr, 74.Nowak Maria, 75.Opioła Marek, 76.Osuch Jacek, 77.Ożóg Stanisław, 78.Paluch Anna, 79.Pawłowicz Krystyna, 80. Pięta Stanisław, 81.Piontkowski Dariusz, 82.Piotrowicz Stanisław, 83.Polaczek Jerzy, 84.Polak Marek, 85.Polak Piotr, 86.Popiołek Krzysztof, 87.Pyzik Piotr, 88.Rafalska Elżbieta, 89.Rębek Jerzy, 90.Rogacki Adam, 91.Rzońca Bogdan, 92.Sadurska Małgorzata, 93.Sasin Jacek, 94.Schreiber Grzegorz, 95.Seliga Dariusz, 96.Sellin Jarosław, 97.Sobecka Anna Elżbieta, 98.Sprawka Lech, 99.Strzałkowski Stefan, 100.Suski Marek, 101.Szałamacha Paweł, 102.Szarama Wojciech, 103.Szczerski Krzysztof, 104.Szczypińska Jolanta, 105.Szmit Jerzy, 106.Szwed Stanisław, 107.Szydło Beata, 108.Szyszko Jan, 109.Śniadek Janusz, 110.Świat Jacek, 111.Tchórzewski Krzysztof, 112.Telus Robert, 113.Terlecki Ryszard, 114.Tobiszowski Grzegorz, 115.Ujazdowski Kazimierz Michał, 116.Warzecha Jan, 117.Waszczykowski Witold, 118.Wiśniewska Jadwiga, 119.Witek Elżbieta, 120.Witko Marcin, 121.Wojtkiewicz Michał, 122.Woźniak Grzegorz Adam, 123.Zalewska Anna, 124.Zawiślak Sławomir, 125.Zbonikowski Łukasz, 126.Zieliński Jarosław, 127.Złotowski Kosma, 128.Zuba Maria, 129.Zubowski Wojciech, 130.Żyżyński Jerzy

Lista posłów PSL: 1.Borawski Edmund, 2.Borkowski Krzysztof, 3.Dąbrowski Andrzej, 4.Górczyński Jarosław, 5.Grzeszczak Eugeniusz Tomasz, 6.Kalemba Stanisław, 7.Kasprzak Mieczysław, 8.Kłopotek Eugeniusz, 9.Łopata Jan, 10.Maliszewski Mirosław, 11.Ozga Krystyna, 12.Pawlak Mirosław, 13.Sawicki Marek, 14.Sosnowski Zbigniew, 15.Stefaniuk Franciszek Jerzy, 16.Sztorc Andrzej, 17.Tokarska Genowefa, 18.Walkowski Piotr, 19.Włodkowski Zbigniew, 20.Zgorzelski Piotr, 21.Zych Józef.

Lista posłów Solidarnej Polski: 1.Bogucki Jacek, 2.Dera Andrzej, 3.Dorn Ludwik, 4.Golba Mieczysław, 5.Jaki Patryk, 6.Kempa Beata, 7.Mularczyk Arkadiusz, 8.Romanek Andrzej, 9.Siarka Edward, 10.Szeliga Piotr, 11.Woźniak Tadeusz, 12.Wróbel Marzena Dorota, 13.Ziobro Jan, 14.Żaczek Jarosław.

Lista posłów niezależnych: 1.Godson John Abraham, 2.Gowin Jarosław, 3.Jagiełło Jarosław Tomasz, 4.Wipler Przemysław, 5.Żalek Jacek.

Tym posłów, którzy zagłosowali za skierowaniem projektu do dalszych prac, opowiadając się tym samym za ochroną ludzkiego życia od poczęcia należą się nasze serdeczne podziękowania

za:www.fronda.pl/a/lista-chwaly-poslowie-ktorzy-chcieli-bronic-zycia,30920.ht


Doniesieniem złożonym do prokuratury grożą portalowi Fronda.pl proaborcyjni politycy. Powodem jest tytuł jasno pokazujący, za czym głosowali posłowie Ruchu Palikota, SLD i Platformy Obywatelskiej.

Kilkanaście minut temu otrzymałem informacje od jednego z prominentnych polityków Ruchu Palikota, opowiadającego się za dopuszczalnością zabijania nienarodzonych i niepełnosprawnych dzieci. Domagał się on w nim, by Fronda.pl skasowała tytuł jasno pokazujący, za czym zagłosowali posłowie. „Jeśli nie usuniecie natychmiast z Frondy.pl tytułu o zabijaniu dzieci, będziemy musieli powiadomić prokuraturę i skierować sprawę do sądu. Grubo przegięliście” - napisał.

Na moją sugestię, że możemy złagodzić tytuł sugerując, że głosowanie dotyczyło dopuszczalności zabijania niepełnosprawnych dzieci, otrzymałem odpowiedzieć, że to nie wystarczy. „... nie ma mowy o żadnym zabijaniu i o żadnych dzieciach” - napisał polityk Ruchu Palikota.

I w tym miejscu rozmowa się urwała. Nie ma bowiem możliwości, byśmy zmienili tytuł. Aborcja kończy się zawsze śmiercią (uśmiercenie dziecka jest jej celem) jest zatem zabijaniem (chyba, że ów poseł chce mi powiedzieć, że aborcja kończy się życiem dziecka). Trudno też polemizować z tezą, że w łonie matki nie  jest dziecko,

za:www.fronda.pl/a/ruch-palikota-grozi-frondziepl-nie-ma-mowy-o-dzieciach-i-zabijaniu,30923.html




"Dla mnie to jest oczywiste, że kto głosował przeciwko projektowi ustawy świadomie godzi się na to, by niewinne i bezbronne dzieci, podejrzane o chorobę były brutalnie zamordowane. Koniec, kropka" - mówi Stanisław Pięta.

Posłom Ruchu Palikota puszczają nerwy. Oni nie mają ani wstydu, ani szacunku dla życia niewinnych i bezbronnych istot ludzkich. To, że podejmują tego typu interwencje oznacza, że obawiają się społecznego ostracyzmu i krytyki.

Nie spotkałem się z sytuacją, aby osoba publiczna interweniowała w sprawie zaniechania opisu jej publicznej działalności. To naprawdę kuriozalne i dowodzące poważnego zagubienia posłów Ruchu Palikota. Oni nie wiedzą, jaki mają mieć program, jaką mają mieć nazwę, wszystko poddają ocenie specjalistów od marketingu i PR. Ich zachowanie oznacza, że jeszcze nie ochłonęli po kompromitacji, jaka spotkała ich w Sejmie, a której sami są winni. To, co pokazali, było poniżej jakichkolwiek standardów. Takiego chlewu w izbie nie było chyba nigdy.

Dla mnie to jest oczywiste, że jeśli ktoś głosował przeciwko obywatelskiemu projektowi ustawy, świadomie godzi się na to, by niewinne i bezbronne dzieci, podejrzane o chorobę były brutalnie zamordowane. Koniec, kropka.  

za:www.fronda.pl/a/posel-pis-to-oczywiste-ze-ci-ktorzy-zaglosowali-za-odrzuceniem-projektu-swiadomie-godza-




Telefon polityka do dziennikarza z groźbą, że jeżeli nie skoryguje swojego tekstu spotkają go represje prawne jest czymś – łagodnie mówiąc – w duchu białoruskim.

Posłowie Ruchu Palikota grożą portalowi Fronda.pl procesem, ponieważ nazwaliśmy ich głosowanie wyborem za dopuszczalnością zabijania chorych dzieci. Tymczasem usłyszeliśmy, że nie ma mowy o żadnym zabijaniu i o żadnych dzieciach.

W tej sprawy są dwa aspekty. Z pierwszym mieliśmy do czynienia na sali plenarnej – pani marszałek Ewa Kopacz również upomniała przedstawicielkę wnioskodawców inicjatywy ustawodawczej, że ma nie używać sformułowania „zabijanie dzieci nienarodzonych”, co uważam, że jest po prostu skandalem, b noarzucanie lewackiego języka debacie publicznej, zmuszanie innych do używania niezgodnego z własnymi przekonaniami, nacechowanego ideologią języka lewackiego i mówieniu o „prawie do aborcji” jest czymś niedopuszczalnym, jest po prostu zagrożeniem parlamentaryzmu

Drugi aspekt to naciski. Jako były rzecznik rządu, członek komisji kultury i środków przekazu mogę powiedzieć, że telefon polityka do dziennikarza z groźbą, że jeżeli nie skoryguje swojego tekstu spotkają go represje prawne jest czymś – łagodnie mówiąc – w duchu białoruskim.

za:www.fronda.pl/a/dziedziczak-naciski-na-fronde-to-duch-bialoruski,30924.html




Mamy prawo powiedzieć, że aborcja to zabijanie, i że jest to zabijanie dziecka, bo życie zaczyna się z chwilą poczęcia - prof. Krystyna Pawłowicz komentuje w rozmowie z Fronda.pl zapowiedzi posłów Ruchu Palikota.

Pewnie dla posłów Ruchu Palikota najlepiej byłoby, gdybyście w ogóle zamknęli portal. Tu nie ma nad czym dyskutować. W Sejmie głosowaliśmy nad projektem zmiany ustawy, która już dziś obowiązuje, a która dopuszcza aborcję w trzech wypadkach. Aborcja jest zabiciem dziecka i co do tego nie powinno być żadnych wątpliwości. Oczywiście, posłowie mogą utrzymywać, że życie nie zaczyna się w momencie poczęcia, bo być może dla nich, dziecko będzie dopiero, kiedy sobie wybierze płeć jako nastolatek.

Przypomnę o wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który uznał, że życie zaczyna się w momencie poczęcia. Ponadto ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka w art. 2 stwierdza, że dzieckiem jest istota ludzka od poczęcia do 14. roku życia. Aborcja jest zabiciem dziecka w łonie matki. Tu nawet nie chodzi o „dopuszczalność zabijania”, jak napisaliście, ale o utrzymanie obecnego porządku prawnego, który już pozwala na zabijanie dzieci z podejrzeniem chorób i wad genetycznych. To już jest! Projekt ustawy chciał chociaż tę jedną przesłankę – aborcji eugenicznej – wykluczyć. Można więc otwarcie powiedzieć, że Ruch Palikota jest za utrzymaniem zabijania dzieci z powodów eugenicznych, ze względu na podejrzenie choroby.

Niech posłowie Ruchu Palikota powiedzą, czym jest dla nich aborcja. A może to jest ożywianie dziecka? Jeśli tak, to niech to udowodnią w sądzie. Jeśli coś jest, rozwija się, a więc żyje, a później przestaje żyć – w skutek działania człowieka, to mamy do czynienia z jego zabiciem. Ale posłów bardzo razi, kiedy mówimy otwarcie o tym, czym jest aborcja. Przecież marszałek Kopacz zabroniła pani Kai Godek używania tego sformułowania z sejmowej mównicy. A dlaczego? Bo to idzie w eter, ludzie słuchają. A kiedy słyszą o zabijaniu, a nie aborcji, to logiczne, że są przeciwni. Niedługo wybory, media będą epatować słupkami, sondażami, dlatego tym bardziej trzeba mówić jasno za czym opowiadają się posłowie. Mamy prawo powiedzieć, że aborcja to zabijanie, i że jest to zabijanie dziecka, bo życie zaczyna się z chwilą poczęcia.  


za:www.fronda.pl/a/prof-pawlowicz-dla-frondapl-mamy-prawo-powiedziec-ze-aborcja-to-zabijanie-dziecka,3092