„A podniósłszy oczy ku niebu, rzekł: «Ojcze, nadeszła godzina. Otocz swego Syna chwałą, aby Syn Ciebie nią otoczył i aby mocą władzy udzielonej Mu przez Ciebie nad każdym człowiekiem dał życie wieczne wszystkim tym, których Mu dałeś. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania”. J 17, 1-4 Wielki Tydzień w życiu Chrześcijan to czas zupełnie wyjątkowy: czas modlitwy, wyciszenia, zadumy, umartwienia. Czas przeznaczony na to by dobrze po raz kolejny przeżyć tajemnicę naszego zbawienia. Wtedy zwłaszcza otwieramy karty Ewangelii by medytować ostatnie, ofiarowane nam tuż przed skazaniem czyny i słowa Jezusa. Raz jeszcze możemy zamyślić się nad przeróżnymi reakcjami tłumów z Jerozolimy które wraz z Arcykapłanami i Uczonymi w Piśmie zdecydowały się na Jego śmierć. Ale też możemy wczuwać się w postawę tej małej,  zastraszonej grupki Jego Uczniów którzy nie wytrzymali naporu eksplodującej fali nienawiści i wrogości i niestety tracili ufność wobec swego Mistrza… Odrywając powoli uwagę od naszej ukochanej Ziemi Świętej tamtych dni, nie sposób w tym szczególnym tygodniu nie zamyślić się także nad dziejami Chrystusowego Kościoła który jak wielkie drzewo wyrasta na ofierze Jego śmierci i cudzie Zmartwychwstania. Kościoła który „przebiegł” już długą swą drogę aż na „krańce świata” i który na początku dwudziestego pierwszego wieku swego istnienia wchodzi niejako w zapowiedziany przez wielu swój wielki tydzień : czas wielkich prób, czas oskarżeń Boga, naukowych weryfikacji Jego ewangelii, czas chłodnego dostosowywania Boskich prawd do ziemskich perspektyw, a nawet czas wielorakich form agresji i odrzucenia. Stajemy w pełni zadumy nad Kościołem który ciągle żyje Jego życiem, rozwija się siłą Jego Boskiego daru, Kościołem za który Jezus ciągle płaci ofiarą swego upokorzenia i cierpienia. Nasza największa polska mistyczka św. siostra Faustyna wielokrotnie doświadczyła w latach trzydziestych XX w. jak bardzo Pan Jezus cierpi także dziś za popełniane przez nas grzechy. Oto jeden z kilku opisów Jego męki zamieszczonych w jej Dzienniczku : „I dał mi Jezus poznać za jakie grzechy poddał się biczowaniu, są to grzechy nieczyste. O, jak strasznie Jezus cierpiał moralnie, kiedy się poddał biczowaniu. Wtem rzekł mi Jezus: - Patrz i zobacz rodzaj ludzki w obecnym stanie. I w jednej chwili ujrzałam rzeczy straszne: odstąpili kaci od Pana Jezusa, a przystąpili do biczowania inni ludzie, którzy chwycili za bicze i siekli bez miłosierdzia pana. Byli nimi kapłani, zakonnicy i zakonnice i najwyżsi dostojnicy Kościoła, co mnie bardzo zdziwiło, byli ludzie świeccy różnego wieku i stanu; wszyscy wywierali swą złość na niewinnym Jezusie. Widząc to, serce moje popadło w rodzaj konania, i kiedy Go biczowali kaci, milczał i patrzył w dal, ale kiedy Go biczowały te dusze, o których wspomniałam wyżej, to Jezus zamknął oczy i cicho, ale strasznie bolesny wyrywał się jęk z Jego serca. I dał mi Pan poznać szczegółowo, poznać Jezusa, ciężkość złości tych niewdzięcznych dusz: - Widzisz, oto jest męka większa nad śmierć Moją” (445).

Czy można pozostać obojętnym wobec takich słów Jezusa? Czyż nie są one wyjątkową próbą odbudowania więzi Boga ze swym wyjątkowym stworzeniem jakim jest człowiek? To właśnie On, cierpiący Bóg jest w stanie najlepiej ukazać nam nasze misterium iniquitatis, tajemnicę naszej nieprawości. Niepojętą tajemnicę zbyt łatwego pogrążania się w grzechu i dobrowolnego oddalania się człowieka od źródła swego życia i istnienia. Papież Benedykt XVI w słynnej deklaracji Dominus Jezus  pięknie nam podpowiada i utwierdza nas, że „ (…) jedynie On, jako Syn Boży wcielony, ukrzyżowany i zmartwychwstały, z polecenia Ojca i w mocy Ducha Świętego, ma zadanie przynieść objawienie (por. Mt 11, 27) i życie Boże (por. J 1, 12; 5, 25-26; 17, 2) całej ludzkości i każdemu człowiekowi”. Dziękując Bogu za zakończony owocny pontyfikat papieża Benedykta i polecając rozpoczętą posługę Jego następcy papieża Franciszka, prośmy w tym szczególnym czasie zbawienia o wiele Bożych łask dla całego naszego Kościoła.  


zob. też: http://wirtualnapolonia.com/2013/03/22/pasja-the-passion-of-the-christ/