W niedzielę, 3 września 1939 roku, Niemcy weszli do Częstochowy. Od razu zaczęli polowanie na ludzi. W Krwawy Poniedziałek, 4 września 1939 roku, bandyci z SS i z „rycerskiego” Wehrmachtu zganiali mieszkańców miasta na miejsca „koncentracji” – m.in. przed katedrą i ratuszem. To była jedna z pierwszych łapanek podczas okupacji.

Przed katedrą mundurowi strzelali w zbity tłum z karabinów maszynowych, przed ratuszem zabijali strzałami w głowę. Mordowali też pacjentów szpitala oznaczonego flagą Czerwonego Krzyża.

Dziś często się mówi, że to okrucieństwa wojny sprawiły, że przedstawiciele „kultury Zachodu” tak się zachowywali. Ale przecież ci bandyci ledwie kilka dni wcześniej pożegnali swe żony i dzieci… W kieszeniach mundurów mieli jeszcze świeżo wykrochmalone i wyprasowane chusteczki. A mimo to zabijali kobiety i dzieci w Częstochowie. Czy to kwestia charakteru narodowego? Historycy dyskutujący o „polskim antysemityzmie” rzadko podejmują tę kwestię

./.../

Różne „cymbały brzmiące” wrzeszczą, że czas zapomnieć. Niech pamięć trwa, inaczej historia, magistra vitae, niczego nas nie nauczy.

za  NDz.
całość: http://www.naszdziennik.pl/wp/52897,krwawy-poniedzialek.html