Na pokład weszliśmy z zaciągu
Który nam ongiś wyznaczono
Do odkrywania nowych lądów
Na śmigłych statkach co nie toną

Płynąc przez wiry  głębie  otchłań
Przez domyślaną wieloprzestrzeń
Przez ufność wiarę i nadzieje
Przez mrok  przez światłość  
dalej  
jeszcze

Aż brzegu się wyłoni zawid
W barwach perłowych z konchy czasu
Syrenich śpiewów rozczułością
Wabiący ku przemylnym głosom
................................
Nasze szkunery żaglobiałe
Za horyzonty uleciały
A my zostaliśmy spóźnieni
Obcy żeglarze  w obcej ziemi

Więc jakoś trzeba żyć w tym porcie
W zaułkach gdzie znikają ślady
W marnych tawernach wydających
Fałszu monety bez żenady

Rankiem zaś po znużonej nocy
Chyłkiem zdążamy  by na skraju
Z za horyzontów wypatrywać

Czy nasze statki nie wracają

---------------------------
A my czekamy - już spragnieni - nowych odkryć.
Na Nowej Ziemi
Przy Domu Ojca...
kn
----------------------

Tekst pisany w latach osiemdziesiątych.
Dopisek.... robi się coraz bardziej aktualny ?...  :-)
kn